TOP 16 - Game 1

Καλή χρόνια παίδες, με υγεία και devotion!

Το μεγάλο διάστημα ξεκούρασης μεταξύ Regular Season και TOP 16, ήταν πιστεύουμε αρκετό ώστε να μπούμε ακόμα πιο δυνατά στο πιο ανταγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού. Δυστυχώς και πάλι ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός μας, οπότε δε θα προχωρήσουμε σε κάποια ενδελεχή ανάλυση.

Δύο βασικές κατευθυντήριες γραμμές όσον αφορά το TOP 16.

1) Δημιουργία μιας ξεχωριστής λίστας παικτών, με τους οποίους θ' ασχοληθούμε στο TOP 16. Όσο μικρότερη είναι αυτή η λίστα, τόσο το καλύτερο. Αν μπερδεύεστε με τον αριθμό, θυμηθείτε την ονομασία της συγκεκριμένης φάσης της διοργάνωσης. Θα πρέπει οι παίκτες με τους οποίους ασχολούμαστε να μας ενθουσιάζουν. Σαν γενικός κανόνας, ό,τι δεν ενθουσιάζει, απορρίπτεται. Βέβαια τα credits δεν είναι για όλους αρκετά, αλλά προσπαθήστε να σκέφτεστε όσο γίνεται κατ' αυτό τον τρόπο.

Δε θα προχωρήσουμε στην ανάλυση των παικτών αυτών, όπως είπαμε λόγω χρόνου. Η λίστα αυτή πάντως, σαφώς και "δέχεται" προσθαφαιρέσεις, εφόσον παραστεί ανάγκη. Πέρυσι πχ ο Γκόρντον είχε βγάλει μάτια στο TOP 16.

2) Σταθερός κορμός παικτών στην ομάδα και rotation σε συγκεκριμένες μόνο θέσεις (απ' όπου και προκύπτει το πλεόνασμα των >10 παικτών στη λίστα) βάσει προγράμματος. Θα πρέπει να ξέρετε ποιες αλλαγές θα κάνετε και πότε, για όλο το TOP 16 απ' την αρχή. Σαφώς, σ' αυτό παίζει σημαντικό ρόλο η δυσκολία που αναμένεται να έχει το ματς που δίνει ο κάθε παίκτης (έδρα, δυναμικότητα αντιπάλου, κλπ).

Ως θεωρητικό παράδειγμα θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε τους πλέι μέικερ, αν δεν τραυματιζόταν ο ΜακΚάλεμπ. Συνολικά θα ήταν τρεις, ο Αμερικανός, ο Διαμαντίδης και ο Τεόντοσιτς. Στην πρώτη αγωνιστική τώρα, πιθανόν ν' αφήναμε έξω τον "Μήτσο" λόγω της αμφίβολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται μετά τον τραυματισμό του. Γενικά όμως θα ήταν (και είναι) η κολώνα μας στον άσσο. Αργότερα θα επιλέγαμε πχ κάποια στιγμή τον Τεόντοσιτς από τον ΜακΚάλεμπ, όταν ο πρώτος θα έπαιζε εντός με εύκολο αντίπαλο και ο άλλος εκτός με δύσκολο κοκ. Προφανώς το παράδειγμα δεν ταιριάζει ιδιαίτερα, καθώς πέρα από τον υποθετικό μη - τραυματισμό του ΜακΚάλεμπ, μιλάμε για παίκτες που δε ...χαμπαριάζουν από δύσκολα ματς. Αυτή τη λογική όμως μπορείτε να τη μεταφέρετε σε όλο το ρόστερ σας.

Στα της ομάδας τώρα, ασφαλώς, η απόκτηση του Ναβάρο είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Ο τραυματίας Σάτο θα είναι αυτός που θα του ..παραχωρήσει τη θέση, ενώ το ίδιο θα κάνει ο Γουότσον για τον Μπατίστ, που επανακάμπτει μετά από δυο αγωνιστικές όπου ήταν τραυματίας. Οι λύσεις του Παναθηναϊκού δε θα είναι πολλές στη Λιθουανία, οπότε ο Αμερικανός αποτελεί μια από τις καλύτερες λύσεις στους ψηλούς. Ούτως ή άλλως, ανήκει στη λίστα παικτών με τους οποίους θ' ασχοληθούμε στο TOP 16.

Από εκεί και πέρα, με δόξα και τιμές αποχωρεί ο Λάνγκφορντ (μεγάλο respect για την εμφάνισή του στο τελευταίο ματς) και οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του είναι δύο. Θα προτιμήσουμε τον Σαν Εμετέριο από τον Έιτσον, παρ' ότι είναι πιο ακριβός, διότι πιστεύουμε πως έχει ένα πιο προσιτό, για καλό σκορ, παιχνίδι. Τέλος, στη θέση του απογοητευτικού, όπως και η ομάδα του, φέτος, Σισκάουσκας, θα μπει ο Άλαν Άντερσον, ο οποίος επανέρχεται στην Ευρωλίγκα και στο παιχνίδι με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Στα πρώτα του παιχνίδια στην ACB τα 'χει πάει πολύ καλά και περιμένουμε να "μεταφέρει" αυτές τις εμφανίσεις και στην Ευρωλίγκα. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που ο Έιτσον δεν κολλάει όσο ο Σαν Εμετέριο, αφού έτσι θα είχαμε τρεις περιφερειακούς από το ίδιο ματς. Όχι ότι πρόκειται για τυχαίους παίκτες βέβαια. Απ' την άλλη, με τον Έιτσον θα μπορούσαμε να είχαμε αποκτήσει τον Καουκένας, αντί του Άντερσον, ο οποίος λογικά θα πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες μετά τον τραυματισμό του ΜακΚάλεμπ. Όπως και να 'χει, οι επιλογές έχουν γίνει, ας ελπίσουμε σε καλή αρχή.

ΥΓ. O Μίροτιτς της Ρεάλ φαινόταν βάλσαμο για πολλές ομάδες, αλλά οι Μαδριλένοι ανακοίνωσαν Μπέγκιτς χθες. Για να δούμε (εκτός των άλλων, αν ο Γουότσον επιστρέψει στο κλαμπ των μεγάλων)... 

Devotion us all...