Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Game 17 - It's still TOP 16

Πότε πέρασαν κιόλας δύο εβδομάδες... Οι φετινοί ρυθμοί της Euroleague είναι εξοντωτικοί (για εμάς τους χρήστες του Fantasy Challenge, οι παίκτες έχουν συνηθίσει) και ήδη έχουμε ζήσει 16 ολόκληρες αγωνιστικές. Μέχρι πρόπερσι κάτι τέτοιο θα σήμαινε τη λήξη του παιχνιδιού. Φέτος όμως, είμαστε στην καρδιά του TOP 16 και το παιχνίδι έχει ακόμα πάρα πολλά να δώσει! Όσο για την ομάδα του blog, ελπίζω να συνεχιστεί το καλό momentum που έφτιαξε τελευταία, αφού πλέον βρίσκεται ελάχιστες θέσεις μακριά από τις πρώτες 3000 του παιχνιδιού. Σαφώς αυτό μόνο κατόρθωμα δεν είναι, αλλά από το μέσο όρο της (155,3), φαίνεται ότι ο ανταγωνισμός φέτος, ειδικά στην Ελλάδα, έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Σε άλλες χρονιές η θέση μιας τέτοιας ομάδας θα ήταν αρκετά ψηλότερα. Όπως και να 'χει, υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα για να σώσουμε την παρτίδα και ξεκινάμε ευθύς αμέσως από την 17η αγωνιστική που έχουμε μπροστά μας.

Η πρώτη και δεδομένη αλλαγή που θα γίνει είναι η αντικατάσταση του Khryapa από τον James. Πέρα από τον τραυματισμό του, μετά και την επιστροφή του Erceg, θα πάψει να βγαίνει μόνο για μερικές ανάσες από το παρκέ, ενώ η απόδοσή του μέσα στη Μαδρίτη έδειξε ότι τελικά η πολύ καλή του φόρμα κράτησε λίγο. Με αυτά τα δεδομένα θα ήταν ούτως ή άλλως ακριβός κι εφόσον μάλιστα είναι τραυματίας, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να παραμείνει. Στη θέση του επιστρέφει ο James, μετά από ένα κακό, για τα δεδομένα του, παιχνίδι μέσα στην Μπεσίκτας, όπου πάλι αντιμετώπισε πρόβλημα με φάουλ. Ωστόσο, αυτό το 9 ήταν το μοναδικό του μονοψήφιο σκορ εδώ και πολλούς μήνες και παρότι η Μακάμπι υποδέχεται την Μπαρτσελόνα, περιμένω να επιστρέψει στα πολύ καλά σκορ. Εξάλλου, πρόκειται για ματς που θα παλέψουν με νύχια και με δόντια οι γηπεδούχοι.

Από εκεί και πέρα δεν προκύπτει κάποια ξεκάθαρη αλλαγή, πλην της ανάγκης αντικατάστασης του Shermadini που στα τελευταία ματς έχει επιστρέψει στα επίπεδα Μακάμπι στην αρχή της σεζόν. Αλλά εδώ πιθανώς να χρειαστούν credits, οπότε ας τα πάρουμε απ' την αρχή τα πράγματα.

Στους point guards αργήσαμε, αλλά δικαιωθήκαμε. Ο Diamantidis μετά τους τραυματισμούς του επέστρεψε ...δημήτρερος και δεν έχει αφήσει ματς χωρίς πολύ δυνατό rkg, ενώ ο McCalebb, αν και ακόμα δεν είναι ο παίκτης που έχουμε καμαρώσει κατά καιρούς, μπορεί και δίνει συνεχώς όλο και μεγαλύτερα σκορ κι αυτό κάθε άλλο παρά με βάζει σε σκέψεις να τον αντικαταστήσω. Δεν υπάρχει λόγος, τη στιγμή που ο Farmar είναι μεν καλός, αλλά δεν εντυπωσιάζει και ο Brown έχει ξεμείνει κάπου στα 85 credits κι επίσης δεν εντυπωσιάζει, βάσει των ...φαντασιακών ικανοτήτων του. Όσο για το 20άρι μέσα στην Βαρκελώνη, οι 11 πόντοι προήλθαν στο τελευταίο πεντάλεπτο όπου όλα είχαν κριθεί.

Οι περιφερειακοί, αν και δεν είναι στην καλύτερή τους κατάσταση συνολικά, δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα, λόγω έλλειψης ανταγωνισμού. Επιστρέφει βέβαια, όπως φαίνεται ο Navarro, ο οποίος στο Copa del Rey είχε μια πολύ καλή βραδιά, μια μέτρια και μία κάκιστη (=-7), στον τελικό. Η αλήθεια είναι ότι έχει ενδιαφέρον μέσα στο Γιαντ Ελιάου, παρά το ρίσκο της περίπτωσής του τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αυτός που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι ο Spanoulis, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είναι φάντασμα του εαυτού του και αυτό φαίνεται μέχρι και στις ελεύθερες βολές που χάνει. Και πάλι βέβαια, δεν είναι σε θέση να φύγει από την ομάδα, όπως εξάλλου και ο Bogdanovic, αλλά για τον ακριβός αντίθετο λόγο, καθώς εντυπωσιάζει σε κάθε παιχνίδι με τα νούμερά του. Από εκεί και πέρα, ο Nachbar έχει εντός έδρας παιχνίδι, κάτι που καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη για αποχώρησή του (τουλάχιστον μέχρι να ενσωματωθεί και ο Massey στην ομάδα από την επόμενη αγωνιστική και να δούμε αν και τι θα αλλάξει), ενώ ο Rudy, μετά από μια άκρως εντυπωσιακή εμφάνιση με την ΤΣΣΚΑ, έχει ένα επίσης δύσκολο ματς μέσα στην Εφές, όπου αν δεν βρεθεί σε καλή βραδιά θα αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα από Lucas και Shipp. Επομένως, η μόνη αλλαγή που θα μπορούσε να σταθεί είναι ο Navarro για τον Fernandez, κάτι που εκτός από ρίσκο (αν και στα μάτια μου όχι και τόσο μεγάλο), εμπεριέχει και εξοικονόμηση αρκετών credits.

Στους ψηλούς τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Ο Khryapa όπως είπαμε φεύγει, Krstic και Tomic συνεχίζουν να προσφέρουν σκορ χωρίς φειδώ, ενώ ο Shermadini φαίνεται πως κάπου κόλλησε και η επιστροφή του Powell στην 12άδα του Ολυμπιακού μειώνει το χρόνο και τις δυνατότητες να επανέρθει στα 20άρια. Επομένως ο Γεωργιανός θα αποχωρήσει και εδώ παίζουν πλέον δύο σενάρια. Είτε θα έρθει ο Andersen, ο οποίος αποφάσισε να θυμηθεί τον παλιό καλό του εαυτό στα τελευταία παιχνίδια, τόσο στην Euroleague, όσο και στην Τουρκία, είτε θα έρθει κάποιος άλλος, ακριβότερος ψηλός, κάτι που σημαίνει ότι η αλλαγή στους περιφερειακούς θα γίνει τελικά. Να πω την αλήθεια, το σενάριο με τον Andersen, αν και είναι πάμφθηνος δεν με ενθουσιάζει, κυρίως γιατί δεν ξέρω κατά πόσο θα έχει σταθερότητα και θα συνεχίσει να δίνει αυτά τα σκορ. Εξάλλου, τα δύο τελευταία καλά του σκορ προήλθαν από αυξημένο χρόνο συμμετοχής, λόγω της απουσίας του Preldzic, ο οποίος παίρνει αρκετό χρόνο στο 4. Οπότε, θεωρώ καλύτερο να κοιτάξω για έναν πιο ακριβό, φορμαρισμένο ψηλό.

Το δίλημμα είναι εύκολο να το εντοπίσει κανείς και πρόκειται για δύο παίκτες που γλυκοκοιτούσα πριν ακόμα ξεκινήσει το TOP 16 και αναφέρομαι στους Lampe και Davis, οι οποίοι πραγματοποιούν εξαιρετικό TOP 16 μέχρι στιγμής. Με παρόμοια κατανομή των σκορ, ο Lampe είναι κατάτι πιο εντυπωσιακός, έχει κάνει και 35άρι και η μοναδική κακή του παρένθεση ήταν μέσα στην Μακάμπι, όπου δεν έτυχε και της ευνοϊκότερης διαιτησίας. Απειλεί πάντως και μέσα και έξω από το καλάθι και είναι πιο δύσκολο να τον περιορίσεις συνολικά από τον Davis, ο οποίος είναι ...μις-ματς στο ζωγραφιστό. Έχει πάρει προ πολλού τη θέση του βασικού σέντερ από τον Loncar και πλέον κερδίζει και αρκετά φάουλ, περισσότερα μάλιστα από αυτά που ο ίδιος κάνει. Αυτό βέβαια παραμένει ένα θέμα για τον παίκτη και ουσιαστικά είναι ο πρωταρχικός λόγος ανησυχίας, αλλά παρόμοιο πρόβλημα φαίνεται να αντιμετωπίζει και ο Lampe, ειδικά στα εκτός έδρας ματς, όπου στα τρία τελευταία κάνει (αρκετά) περισσότερα απ' όσα κερδίζει, συγκεκριμένα, 12 με 4. Δεδομένου ότι έχει να ταξιδέψει στη Σιένα κι από την άλλη ο Davis είχε βγει MVP της αγωνιστικής στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της Κίμκι, θα προτιμήσω για τη συγκεκριμένη αγωνιστική τον Αμερικανό (ελπίζοντας πρώτα απ' όλα να βγει νικητής στη μονομαχία με τον Shermadini, εφόσον υπάρξει).

Εφόσον δεν υπάρξει κάποιο πρόβλημα με τον Navarro, γιατί μας έχει συνηθίσει σε αυτά στο TOP 16, το ρόστερ της ομάδας θα έχει ως εξής:

Diamantidis
McCalebb
Spanoulis
Nachbar
Navarro
Bogdanovic
Krstic
James
Tomic
Davis


Devotion 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου