Είναι λίγο πρωτόγνωρο, αλλά κάθε άλλο παρά μας χαλάει να έχουμε παιχνίδια μέσα στις γιορτές. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ, όσο υπάρχει fantasy τουλάχιστον δεν έχουν γίνει παιχνίδια μέσα στα Χριστούγεννα, αλλά φέτος η σεζόν κρατάει περισσότερο από κάθε άλλη φορά κι άρα, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Το κακό στην υπόθεση είναι ότι δεν έχουμε τον απαραίτητο χρόνο ...ξεκούρασης από το παιχνίδι για να σκεφτούμε πιο αντικειμενικά τις επιλογές μας, αλλά από την άλλη... devotion με χριστούγεννα είναι ένας εκπληκτικός συνδυασμός!
Ανέκαθεν το TOP 16 ήταν η πιο κομβική φάση του παιχνιδιού, ειδικά από τη στιγμή που τα παιχνίδια της regular season περιορίστηκαν από 14 σε 10, όμως ειδικά φέτος, με τα 14 παιχνίδια (από τα 6 των προηγούμενων σεζόν), η φάση αποτελεί σχεδόν όλο το πρωτάθλημα, δεδομένου μάλιστα ότι στην κανονική περίοδο, πολλές κινήσεις ήταν μαζικές λόγω κυρίως των credits κι άρα πολλές ομάδες, ήταν πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο.
Αυτό βέβαια δε φαίνεται να διαφοροποιείται τώρα στην έναρξη του TOP 16, καθώς με τους παίκτες που έχουν μείνει στο παιχνίδι και την γενικά μέτρια απόδοση αρκετών πρωτοκλασάτων εξ' αυτών, δεν απαιτείται κάποιος εξωπραγματικός αριθμός credits για να φτιαχτεί μια πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα. Οπότε, το πράγμα μάλλον εξισορροπείται ως ένα βαθμό και όσοι έκαναν μια περίφημη regular season, αρχικά θα έχουν το πλεονέκτημα απλώς των ...λάθoς αρχικών επιλογών, αξιοποιώντας τα περισσευούμενα credits για να τις διορθώσουν. Οι υπόλοιποι, μεταξύ τους και εγώ, θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, αλλά όπως και να 'χει, είναι υπέρ τους η ...έλλειψη κρίσης στην αγορά, ώστε να μπορούν να αποκτήσουν κι αυτοί, ό,τι καλύτερο.
Πριν βρούμε τους καλύτερους βέβαια και σχεδιάσουμε το ρόστερ, θα πρέπει να προσέξουμε δύο-τρία πράγματα που΄εχουν να κάνουν με την καινούρια φάση. Γενικότερα, TOP 16 δεν είναι Regular Season, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα παιχνίδια σαφώς και δυσκολεύουν, οι εύκολοι αντίπαλοι και άρα οι εύκολες άμυνες έχουν περιοριστεί αισθητά, οι μεγάλοι παίκτες παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες, αλλά δέχονται και περισσότερη πίεση. Μια καλή regular season για έναν παίκτη δε σημαίνει και ανάλογο TOP 16 και το αντίθετο. Υπάρχει ολόκληρη κατηγορία παικτών που παθαίνουν καθίζηση στο TOP 16, αλλά και άλλη κατηγορία με παίκτες που ξυπνάνε σ' αυτή. Οπότε, θα έχουμε το νου μας τις πρώτες δύο-τρεις αγωνιστικές για παίκτες που στην κανονική περίοδο είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις, αλλά πλέον βρίσκονται σε καλή κατάσταση και μπορούν να δώσουν μεγάλα σκορ. Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που μπορώ να θυμηθώ μετά από ...μπόλικο χριστουγεννιάτικο φαγητό, είναι οι Alan Anderson (Maccabi) και Jamont Gordon (Cibona), πριν τρία νομίζω χρόνια, που από απλές καλές λύσεις στην περιφέρεια είχαν μετατραπεί σε must-buy λίγο μετά την έναρξη του TOP 16.
Από εκεί και πέρα, θεωρώ πως η καλύτερη στρατηγική είναι η επιλογή ενός σταθερού κορμού παικτών, που δε θα αλλάζουν για κανένα (προγραμματισμένο) λόγο όσο προχωρά η φάση κι από εκεί και πέρα, η ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων για τις υπόλοιπες θέσεις παικτών, οι οποίοι θα μπαίνουν σε rotation. Ένα απλό παράδειγμα είναι η αλλαγή δύο περιφερειακών παικτών που τυχαίνει να παίζουν εντός έδρας εναλλάξ αγωνιστικές. Κοινώς, θα πρέπει να σημαδέψουμε κάποια φαινομενικά εύκολα παιχνίδια αν και πλέον με τα 14 παιχνίδια της φάσης το προκαθορισμένο συνολικό rotation είναι μάλλον αδύνατο (κάτι που μπορούσες εύκολα να κάνεις με τα 6 παιχνίδια και να ..προγραμματίσεις, με κάποια αβεβαιότητα, το ρόστερ της ομάδας σου για κάθε αγωνιστική του TOP 16 ξεχωριστά, έως πέρυσι). Όπως και να 'χει όμως, η παράμετρος αυτή μπαίνει για τα καλά στο παιχνίδι, σ' αντίθεση με τη regular season που υπολοιπόταν της παραμέτρου των credits. Αρκετά με τις γενικολογίες όμως κι ας μπούμε, για μια ακόμη φορά σήμερα, στο ψητό!
Στους point guards, οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζετε τις προτιμήσεις μου και τη λογική μου. Παίρνεις τους δύο καλύτερους και τους αφήνεις εκεί μέχρι να τελειώσει η χρονιά. Ποιοί είναι οι καλύτεροι; Στην πράξη ως τώρα, ο Brown και ο Planinic. Brown όμως δεν μπορώ να πάρω για κανένα λόγο στην ομάδα μου πλέον, ειδικά σε αυτή την τιμή, ενώ ο Planinic, όσο καλή χρονιά κι αν πραγματοποιεί, θεωρώ ότι θα πέσει στο TOP 16. Όχι βέβαια τόσο όσο συνηθίζεται σε άλλες περιπτώσεις παικτών (γιατί, όπως αναφέρθηκε, το TOP 16 είναι ...άλλη φάση, κυριολεκτικά και μεταφορικά), αλλά δε νομίζω να ξεκινάει κι από 7 η τιμή του στο τέλος. Οι δύο παίκτες που θέλω είναι αρκετά πιο φθηνοί και στην πραγματικότητα η μέτρια ή και κακή παρουσία τους έως τώρα διευκολύνουν τη δημιουργία μιας πολύ καλής ομάδας. Οι παίκτες αυτοί δεν είναι άλλοι από τον Diamantidis και τον McCalebb. Ειδικά για τον δεύτερο είναι έγκλημα να τον αφήσεις εκτός ομάδας όταν κοστίζει τόσα λίγα, όσο άσχημα κι αν τα έχει πάει μέχρι στιγμής. Ο τρίτος της παρέας και ο πιο πιθανός για ...rotation είναι ο Farmar, ο οποίος στο δεύτερο μισό της Regular Season έχει κατρακυλήσει από τα 106 στα 58 credits και το χειρότερο είναι ότι δεν δείχνει εμφανή σημάδια ανάκαμψης. Ωστόσο η τιμή του και η αδιαμφισβήτητη ποιότητά του δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και περιμένω πότε θα ξυπνήσει για να μπει κι αυτός με κάποιο τρόπο στην ομάδα.
Στους περιφερειακούς, τα πράγματα παραδόξως είναι πιο απλά από τις άλλες θέσεις. Μετά και τον αποκλεισμό του Langford (ή καλύτερα της Μιλάνο, ή ακόμα καλύτερα του Scariolo) και του Schilb (αν και μου φαίνεται περίεργο που δεν τον τσίμπησε καμιά TOP 16 ομάδα), οι τέσσερις επιλογές είναι προφανείς. Spanoulis, χωρίς άλλα σχόλια, Fernandez, αν και αυτός εμφανίζει συμπτώματα ... Farmar, πιο ήπια βέβαια, αλλά στα 64 credits δε γίνεται να τον προσπεράσεις, Navarro, που παραδοσιακά στο TOP 16 ανεβάζει στροφές (ναι, έχει κάνει και χειρότερες regular season από τη φετινή, οπότε μην απογοητεύεστε) και Nachbar που στάθηκε στο ύψος του στο τελευταίο κρίσιμο ματς με την Παρτιζάν και έκανε δώρο στην ομάδα του την πολυπόθητη πρόκριση. Βέβαια ο Σλοβένος αποτελεί τον πλέον προφανή στόχο για τις αντίπαλες άμυνες, αλλά το πάει πολύ καλά ως τώρα για να τον αγνοήσουμε. Κατά τ' άλλα, δε βλέπω κάτι άλλο που να ενθουσιάζει, ο San Emeterio πχ πρέπει να δώσει αρκετά δείγματα ...φαντασιακής ωριμότητας ακόμα, ενώ και ο Bogdanovic θα πρέπει να σταθεροποιηθεί και να αρχίσει να δίνει σκορ και στην Euroleague, εκτός από την Τουρκία, όπόυ ειδικά τελευταία τα πάει πολύ καλά. Τον Weems τον φοβάμαι αρκετά είναι η αλήθεια, όχι λόγω ποιότητας, αλλά σοβαρότητας, γι' αυτό και δεν τον έχω στα υπόψη, για την ώρα τουλάχιστον.
Στους ψηλούς τα πράγματα είναι πιο ζόρικα κι αυτό γιατί αποχώρησαν από το παιχνίδι οι δύο πιο ακριβοί, Bourousis και Baynes. Όπως και να 'χει, ο Krstic αποτελεί μονόδρομο. Μετά τον Σέρβο, οι δύο πιο ακριβοί ψηλοί στην αρχή του παιχνιδιού ήταν οι Lorbek και Mirotic, οι οποίοι όμως κάθε άλλο παρά καλή πορεία είχαν μέχρι στιγμής. Αυτό όμως δεν μας απαγορεύει να τους "τσιμπήσουμε" τώρα, πολύ πιο φθηνούς από την πραγματικήτους αξία. Ειδικά ο Lorbek στα 42 και με το επίπεδο του TOP 16 είναι απλά δώρο, ενώ για τον Ισπανό, η αλήθεια είναι ότι είναι ανησυχητική η συνολική του παρουσία στα εκτός έδρας ματς φέτος. Και το κακό είναι ότι η Ρεάλ ξεκινάει το TOP 16 μέσα στην ’λμπα. Οπότε πρέπει να βρεθούν άλλοι δύο ψηλοί ούτως ή άλλως και από τις πρώτες θέσεις της λίστας περισσότερο με ελκύουν οι Thompson και Lasme που έχουν και παρόμοια στατιστικά. Ο Lasme βέβαια χρεώνεται και το πρώτο παιχνίδι που ουσιαστικά δεν έπαιξε κι έτσι υπολείπεται ελαφρώς του Αμερικανού, αλλά αυτό δε μας ενοχλεί καθόλου γιατί έτσι έχει και χαμηλότερη τιμή. Όσο μάλιστα ο Schortsanitis μένει εκτός, έχει πιο σίγουρο χρόνο κι άρα πιο σίγουρα νούμερα, με ρημπάουντ και τάπες, εκτός των άλλων. Ο Thompson απ' την άλλη στηρίζεται περισσότερο στο σκοράρισμα και γι' αυτό έχω μια επιφύλαξη για το κατά πόσο μπορεί να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς και στο TOP 16. Γενικά πάντως βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση όπως φαίνεται και από τα πρόσφατα παιχνίδια στη Γερμανία και θα τον προτιμήσω αντί του Mirotic που θα ...υποδεχθεί στην έδρα του! James και Khryapa τους θεωρώ ακριβούς για την τιμή που έχουν και ειδικά τον πρώτο, όσο εντυπωσιακός κι αν ήταν ως τώρα, τον φοβάμαι αρκετά. Το καλό με τον Ρώσο πάντως είναι ότι μπορεί μεν να πέσει, αλλά δύσκολα να απογοητεύσει, λόγω της πληθωρικότητάς του.
Οπότε, αν δεν προκύψει κάτι μέχρι την έναρξη της αγωνιστικής, το roster της ομάδας θα έχει ως εξής:
Diamantidis McCalebb Spanoulis Nachbar Fernandez Navarro Thompson Krstic Lasme Lorbek Αυτά τα λίγα για την πρώτη αγωνιστική. Οι μεταγραφές που έγιναν ίσως επηρεάσουν κάποιους παίκτες, αλλά θα πρέπει να τις δούμε πρώτα στην ...εφαρμογή τους για να κρίνουμε πχ, τον ρόλο του Shermandini στον Ολυμπιακό και πόσο αυτό θα στοιχήσει στον Powell (πλέον τους κοιτάμε και τους δύο), ή πόσο καλά θα αξιοποιηθεί ο Shelden Williams από τον Πιανιτζιάνι. Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει η πιθανή επιστροφή του Papaloukas, για τον οποίο θα περιμένουμε να δούμε πόσο μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στην ΤΣΚΑ. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία, αγάπη και φυσικά ...devotion!
Ανέκαθεν το TOP 16 ήταν η πιο κομβική φάση του παιχνιδιού, ειδικά από τη στιγμή που τα παιχνίδια της regular season περιορίστηκαν από 14 σε 10, όμως ειδικά φέτος, με τα 14 παιχνίδια (από τα 6 των προηγούμενων σεζόν), η φάση αποτελεί σχεδόν όλο το πρωτάθλημα, δεδομένου μάλιστα ότι στην κανονική περίοδο, πολλές κινήσεις ήταν μαζικές λόγω κυρίως των credits κι άρα πολλές ομάδες, ήταν πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο.
Αυτό βέβαια δε φαίνεται να διαφοροποιείται τώρα στην έναρξη του TOP 16, καθώς με τους παίκτες που έχουν μείνει στο παιχνίδι και την γενικά μέτρια απόδοση αρκετών πρωτοκλασάτων εξ' αυτών, δεν απαιτείται κάποιος εξωπραγματικός αριθμός credits για να φτιαχτεί μια πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα. Οπότε, το πράγμα μάλλον εξισορροπείται ως ένα βαθμό και όσοι έκαναν μια περίφημη regular season, αρχικά θα έχουν το πλεονέκτημα απλώς των ...λάθoς αρχικών επιλογών, αξιοποιώντας τα περισσευούμενα credits για να τις διορθώσουν. Οι υπόλοιποι, μεταξύ τους και εγώ, θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, αλλά όπως και να 'χει, είναι υπέρ τους η ...έλλειψη κρίσης στην αγορά, ώστε να μπορούν να αποκτήσουν κι αυτοί, ό,τι καλύτερο.
Πριν βρούμε τους καλύτερους βέβαια και σχεδιάσουμε το ρόστερ, θα πρέπει να προσέξουμε δύο-τρία πράγματα που΄εχουν να κάνουν με την καινούρια φάση. Γενικότερα, TOP 16 δεν είναι Regular Season, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα παιχνίδια σαφώς και δυσκολεύουν, οι εύκολοι αντίπαλοι και άρα οι εύκολες άμυνες έχουν περιοριστεί αισθητά, οι μεγάλοι παίκτες παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες, αλλά δέχονται και περισσότερη πίεση. Μια καλή regular season για έναν παίκτη δε σημαίνει και ανάλογο TOP 16 και το αντίθετο. Υπάρχει ολόκληρη κατηγορία παικτών που παθαίνουν καθίζηση στο TOP 16, αλλά και άλλη κατηγορία με παίκτες που ξυπνάνε σ' αυτή. Οπότε, θα έχουμε το νου μας τις πρώτες δύο-τρεις αγωνιστικές για παίκτες που στην κανονική περίοδο είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις, αλλά πλέον βρίσκονται σε καλή κατάσταση και μπορούν να δώσουν μεγάλα σκορ. Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που μπορώ να θυμηθώ μετά από ...μπόλικο χριστουγεννιάτικο φαγητό, είναι οι Alan Anderson (Maccabi) και Jamont Gordon (Cibona), πριν τρία νομίζω χρόνια, που από απλές καλές λύσεις στην περιφέρεια είχαν μετατραπεί σε must-buy λίγο μετά την έναρξη του TOP 16.
Από εκεί και πέρα, θεωρώ πως η καλύτερη στρατηγική είναι η επιλογή ενός σταθερού κορμού παικτών, που δε θα αλλάζουν για κανένα (προγραμματισμένο) λόγο όσο προχωρά η φάση κι από εκεί και πέρα, η ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων για τις υπόλοιπες θέσεις παικτών, οι οποίοι θα μπαίνουν σε rotation. Ένα απλό παράδειγμα είναι η αλλαγή δύο περιφερειακών παικτών που τυχαίνει να παίζουν εντός έδρας εναλλάξ αγωνιστικές. Κοινώς, θα πρέπει να σημαδέψουμε κάποια φαινομενικά εύκολα παιχνίδια αν και πλέον με τα 14 παιχνίδια της φάσης το προκαθορισμένο συνολικό rotation είναι μάλλον αδύνατο (κάτι που μπορούσες εύκολα να κάνεις με τα 6 παιχνίδια και να ..προγραμματίσεις, με κάποια αβεβαιότητα, το ρόστερ της ομάδας σου για κάθε αγωνιστική του TOP 16 ξεχωριστά, έως πέρυσι). Όπως και να 'χει όμως, η παράμετρος αυτή μπαίνει για τα καλά στο παιχνίδι, σ' αντίθεση με τη regular season που υπολοιπόταν της παραμέτρου των credits. Αρκετά με τις γενικολογίες όμως κι ας μπούμε, για μια ακόμη φορά σήμερα, στο ψητό!
Στους point guards, οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζετε τις προτιμήσεις μου και τη λογική μου. Παίρνεις τους δύο καλύτερους και τους αφήνεις εκεί μέχρι να τελειώσει η χρονιά. Ποιοί είναι οι καλύτεροι; Στην πράξη ως τώρα, ο Brown και ο Planinic. Brown όμως δεν μπορώ να πάρω για κανένα λόγο στην ομάδα μου πλέον, ειδικά σε αυτή την τιμή, ενώ ο Planinic, όσο καλή χρονιά κι αν πραγματοποιεί, θεωρώ ότι θα πέσει στο TOP 16. Όχι βέβαια τόσο όσο συνηθίζεται σε άλλες περιπτώσεις παικτών (γιατί, όπως αναφέρθηκε, το TOP 16 είναι ...άλλη φάση, κυριολεκτικά και μεταφορικά), αλλά δε νομίζω να ξεκινάει κι από 7 η τιμή του στο τέλος. Οι δύο παίκτες που θέλω είναι αρκετά πιο φθηνοί και στην πραγματικότητα η μέτρια ή και κακή παρουσία τους έως τώρα διευκολύνουν τη δημιουργία μιας πολύ καλής ομάδας. Οι παίκτες αυτοί δεν είναι άλλοι από τον Diamantidis και τον McCalebb. Ειδικά για τον δεύτερο είναι έγκλημα να τον αφήσεις εκτός ομάδας όταν κοστίζει τόσα λίγα, όσο άσχημα κι αν τα έχει πάει μέχρι στιγμής. Ο τρίτος της παρέας και ο πιο πιθανός για ...rotation είναι ο Farmar, ο οποίος στο δεύτερο μισό της Regular Season έχει κατρακυλήσει από τα 106 στα 58 credits και το χειρότερο είναι ότι δεν δείχνει εμφανή σημάδια ανάκαμψης. Ωστόσο η τιμή του και η αδιαμφισβήτητη ποιότητά του δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και περιμένω πότε θα ξυπνήσει για να μπει κι αυτός με κάποιο τρόπο στην ομάδα.
Στους περιφερειακούς, τα πράγματα παραδόξως είναι πιο απλά από τις άλλες θέσεις. Μετά και τον αποκλεισμό του Langford (ή καλύτερα της Μιλάνο, ή ακόμα καλύτερα του Scariolo) και του Schilb (αν και μου φαίνεται περίεργο που δεν τον τσίμπησε καμιά TOP 16 ομάδα), οι τέσσερις επιλογές είναι προφανείς. Spanoulis, χωρίς άλλα σχόλια, Fernandez, αν και αυτός εμφανίζει συμπτώματα ... Farmar, πιο ήπια βέβαια, αλλά στα 64 credits δε γίνεται να τον προσπεράσεις, Navarro, που παραδοσιακά στο TOP 16 ανεβάζει στροφές (ναι, έχει κάνει και χειρότερες regular season από τη φετινή, οπότε μην απογοητεύεστε) και Nachbar που στάθηκε στο ύψος του στο τελευταίο κρίσιμο ματς με την Παρτιζάν και έκανε δώρο στην ομάδα του την πολυπόθητη πρόκριση. Βέβαια ο Σλοβένος αποτελεί τον πλέον προφανή στόχο για τις αντίπαλες άμυνες, αλλά το πάει πολύ καλά ως τώρα για να τον αγνοήσουμε. Κατά τ' άλλα, δε βλέπω κάτι άλλο που να ενθουσιάζει, ο San Emeterio πχ πρέπει να δώσει αρκετά δείγματα ...φαντασιακής ωριμότητας ακόμα, ενώ και ο Bogdanovic θα πρέπει να σταθεροποιηθεί και να αρχίσει να δίνει σκορ και στην Euroleague, εκτός από την Τουρκία, όπόυ ειδικά τελευταία τα πάει πολύ καλά. Τον Weems τον φοβάμαι αρκετά είναι η αλήθεια, όχι λόγω ποιότητας, αλλά σοβαρότητας, γι' αυτό και δεν τον έχω στα υπόψη, για την ώρα τουλάχιστον.
Στους ψηλούς τα πράγματα είναι πιο ζόρικα κι αυτό γιατί αποχώρησαν από το παιχνίδι οι δύο πιο ακριβοί, Bourousis και Baynes. Όπως και να 'χει, ο Krstic αποτελεί μονόδρομο. Μετά τον Σέρβο, οι δύο πιο ακριβοί ψηλοί στην αρχή του παιχνιδιού ήταν οι Lorbek και Mirotic, οι οποίοι όμως κάθε άλλο παρά καλή πορεία είχαν μέχρι στιγμής. Αυτό όμως δεν μας απαγορεύει να τους "τσιμπήσουμε" τώρα, πολύ πιο φθηνούς από την πραγματικήτους αξία. Ειδικά ο Lorbek στα 42 και με το επίπεδο του TOP 16 είναι απλά δώρο, ενώ για τον Ισπανό, η αλήθεια είναι ότι είναι ανησυχητική η συνολική του παρουσία στα εκτός έδρας ματς φέτος. Και το κακό είναι ότι η Ρεάλ ξεκινάει το TOP 16 μέσα στην ’λμπα. Οπότε πρέπει να βρεθούν άλλοι δύο ψηλοί ούτως ή άλλως και από τις πρώτες θέσεις της λίστας περισσότερο με ελκύουν οι Thompson και Lasme που έχουν και παρόμοια στατιστικά. Ο Lasme βέβαια χρεώνεται και το πρώτο παιχνίδι που ουσιαστικά δεν έπαιξε κι έτσι υπολείπεται ελαφρώς του Αμερικανού, αλλά αυτό δε μας ενοχλεί καθόλου γιατί έτσι έχει και χαμηλότερη τιμή. Όσο μάλιστα ο Schortsanitis μένει εκτός, έχει πιο σίγουρο χρόνο κι άρα πιο σίγουρα νούμερα, με ρημπάουντ και τάπες, εκτός των άλλων. Ο Thompson απ' την άλλη στηρίζεται περισσότερο στο σκοράρισμα και γι' αυτό έχω μια επιφύλαξη για το κατά πόσο μπορεί να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς και στο TOP 16. Γενικά πάντως βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση όπως φαίνεται και από τα πρόσφατα παιχνίδια στη Γερμανία και θα τον προτιμήσω αντί του Mirotic που θα ...υποδεχθεί στην έδρα του! James και Khryapa τους θεωρώ ακριβούς για την τιμή που έχουν και ειδικά τον πρώτο, όσο εντυπωσιακός κι αν ήταν ως τώρα, τον φοβάμαι αρκετά. Το καλό με τον Ρώσο πάντως είναι ότι μπορεί μεν να πέσει, αλλά δύσκολα να απογοητεύσει, λόγω της πληθωρικότητάς του.
Οπότε, αν δεν προκύψει κάτι μέχρι την έναρξη της αγωνιστικής, το roster της ομάδας θα έχει ως εξής:
Diamantidis McCalebb Spanoulis Nachbar Fernandez Navarro Thompson Krstic Lasme Lorbek Αυτά τα λίγα για την πρώτη αγωνιστική. Οι μεταγραφές που έγιναν ίσως επηρεάσουν κάποιους παίκτες, αλλά θα πρέπει να τις δούμε πρώτα στην ...εφαρμογή τους για να κρίνουμε πχ, τον ρόλο του Shermandini στον Ολυμπιακό και πόσο αυτό θα στοιχήσει στον Powell (πλέον τους κοιτάμε και τους δύο), ή πόσο καλά θα αξιοποιηθεί ο Shelden Williams από τον Πιανιτζιάνι. Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει η πιθανή επιστροφή του Papaloukas, για τον οποίο θα περιμένουμε να δούμε πόσο μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στην ΤΣΚΑ. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία, αγάπη και φυσικά ...devotion!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου