Καλές οι εισαγωγές, καλά τα links και τα εργαλεία, καλά και τα στατιστικά που θα ...βγουν στον αέρα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, μετά τη 2η αγωνιστική (οι ομάδες που εμφανίζονται τώρα δεν είναι, ελπίζω, παρά ένα μικρό δείγμα), όμως είναι ώρα ν' ασχοληθούμε και με το ψητό, την επιλογή δηλαδή των παικτών! Πριν αναλύσουμε το σκεπτικό για τη δημιουργία της ομάδας (όχι ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο, προφανώς επιλέγουμε τους παίκτες που συμφέρουν περισσότερο, γενικά), θα δούμε τους παίκτες ανά θέση, ώστε να κάνουμε μια αρχική διαλογή κι από εκεί και πέρα να πάρουμε τις κρίσιμες αποφάσεις για την τελική δεκάδα του ρόστερ.
Οι πλέι μέικερ είναι παραδοσιακά η πιο ...δύσκολη κατηγορία, κυρίως λόγω των λιγότερων επιλογών. Φέτος μάλιστα, ο πιο ακριβός παίκτης ολόκληρου του παιχνιδιού προέρχεται από εδώ και δεν είναι άλλος από τον Τεόντοσιτς που, μπορεί να μη φτάνει το 100άρι των ακριβότερων παικτών των πρώτων σεζόν, αλλά και πάλι, το 95 μόνο ευκαταφρόνητο δεν είναι.
Προφανώς και δεν αποτελεί καλή επιλογή, όπως και οι περισσότεροι πολύ ακριβοί πλέι μέικερ, αφού δύσκολα θα μπορέσει να έχει ένα μ.ο. σκορ 22 (με το 10% των νικών θα πλησιάσει το 24 που ισοδυναμεί με 96 credits - βέβαια, είναι και ο Ντούντα στον πάγκο), ενώ μ' ένα μόνο απλά κακό παιχνίδι στην πρεμιέρα με τη Ρεάλ, η fantasy ομάδα που θα τον έχει στο ρόστερ της θα χάσει άμεσα 14 credits! Κακό; Γράψτε λάθος! Ο Τεόντοσιτς χάνει το μέγιστο δυνατό της αξίας του (δηλαδή 15%) ακόμα και με σκορ 20, δηλαδή με μια πολύ καλή εμφάνιση! Στις πρώτες αγωνιστικές βέβαια και ειδικά στην πρεμιέρα, τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητα, αφού με σκορ 27, ο Τεόντοσιτς κερδίζει όλο το 15% της αξίας του! Περίεργα πράγματα, αλλά το ρίσκο είναι αρκετά υψηλό για να στηριχθεί κάποιος πάνω σ' έναν τόσο ακριβό παίκτη, όπως είναι ο Σέρβος, ή ο Ναβάρο, ή ο Μάριτς.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους επόμενους της λίστας. Ο Μακ Ιντάιρ είναι παικταράς ολκής και προσωπικά μ' έχει βοηθήσει πολύ στο παιχνίδι και είναι από τους αγαπημένους μου παίκτες, όμως είναι νέος στη Μάλαγα, ενώ σιγά σιγά τα χρόνια περνάνε. Όχι ότι έχει ανάγκη βέβαια, είναι ιδιαίτερα γυμνασμένος, όμως όπως και να 'χει, θα μπει στα υπ' όψιν τις επόμενες αγωνιστικές, όταν η αξία του θα είναι γύρω στο 60. Παρομοίως και για τον εκπληκτικό πέρυσι, ειδικά όσο προχωρούσε η σεζόν, Μακ Κάλεμπ, το διάδοχο του Μακ Ιντάιρ στη Σιένα. Βέβαια, το ιταλικό πρωτάθλημα δεν έχει ξεκινήσει καν και το μόνο επίσημο δείγμα που έχουμε είναι το σούπερ καπ Ιταλίας όπου και βγήκε MVP. Όμως, η περιφέρεια της Σιένα φέτος θα είναι αρκετά διαφορετική, μετά από χρόνια και το καλύτερο θα ήταν να περιμένουμε λίγο να δούμε πως θα πάνε τα πράγματα και πως θα μοιραστούν χρόνος και σκορ. Η υπόθεση του Χαίρστον βέβαια δίνει + στους περιφερειακούς της ομάδας και δε θα 'λεγα ότι η επιλογή Μακ Κάλεμπ είναι απαγορευτική. Όπως και του Διαμαντίδη, σταθερή αξία γενικά, τον οποίο πρέπει να έχει κανείς στα υπόψιν, εφόσον αγοράσει κάποιον ακριβό παίκτη. Χωρίς Σπανούλη και Σάρας, αλλά με Σάτο, ο Μήτσος θα έχει ακόμα πιο ενεργό ρόλο φέτος και ίσως επιστρέψει σε πολύ καλά νούμερα, μετά από μια αρκετά μέτρια, στατιστικά τουλάχιστον, χρονιά.
Ρούμπιο και Χουέρτας δεν μ' ενθουσιάζουν, ούτε για σταθερές επιλογές στο μέλλον. Πχ. με τον Διαμαντίδη και άσχημα να ξεκινήσει στην πρεμιέρα, ξέρεις λίγο πολύ ότι θα σου δίνει σκορ κάθε αγωνιστική και μπορεί να σταθεί ως βασική επιλογή. Οι δύο παραπάνω μάλλον όχι. Αν η Κάχα Λαμποράλ ήταν εθνική Βραζιλίας θα το συζητούσαμε, αν και τα 62 βέβαια δεν είναι υπερβολικά. Ντε Κολό παρομοίως, ενώ για τον Πριτζιόνι ούτε συζήτηση. Τέλος, για να βλέπουμε σιγά σιγά συγκεκριμένους παίκτες και να ξεφύγουμε από τη λίστα, ο Παπαλουκάς ναι μεν είναι ακριβός, αλλά τόσα χρόνια είναι από τους πιο σταθερούς παίκτες, δίνοντας πάντα ένα σκορ γύρω στο 15. Δύσκολο να το επαναλάβει φέτος, αλλά θα τον έχουμε υπόψη όταν θα χρειαζόμαστε φθηνό σχετικά δεύτερο point guard, γύρω στα 40-45 credits (ναι, κάτι τέτοιο συμβαίνει κάθε χρονιά).
Καλή περίπτωση φαίνεται ο Τζάαμπερ στα 53, ο οποίος μετακόμισε από τη Ρώμη στο Μιλάνο. Πέρυσι ξεκίνησε πολύ καλά, αλλά στη συνέχεια και για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν καταποντίστηκε, όπως και ολόκληρη η ομάδα (αν θυμάμαι καλά είχαν 9 συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα). Αν ακολουθήσει ...φυσιολογική χρονιά, αποτελεί μια αρκετά καλή επιλογή, όπως και ο συμπαίκτης του Φίνλεϊ με 47, αν και ο συγκεκριμένος μάλλον έχει ταβάνι με Χόκινς και Τζάαμπερ στην ομάδα. Το κακό βέβαια με τους δυο αυτούς pg είναι ότι έχουν το πρώτο ματς στη Μόσχα, παράγοντας μέχρι και αποτρεπτικός στο να κινηθούμε τελικά για την απόκτησή τους. Ο Τζέρεμι Πάργκο είναι ένας παίκτης για τον οποίο ακούγονται καλά λόγια και περιμένουμε να τον δούμε. Διόλου απίθανο ν' ασχοληθούμε μαζί του άμεσα, πάντως όχι από την πρώτη αγωνιστική (εξάλλου η Φερνάντο Μπουέσα δεν είναι και η ευκολότερη έδρα). Ένας ακόμα παίκτης από το ιταλικό πρωτάθλημα είναι ο γνωστός μας Ουάσινγκτον με τη φανέλα της Ρόμα, ο οποίος γενικά έχει πολύ καλή σχέση με τα νούμερα, με αποκορύφωμα την περυσινή του σεζόν με τη Γαλατασαράι. Πιθανόν ν' αντιμετωπίσει φαινόμενα ...αστάθειας μέσα στη σεζόν, αλλά αυτή τη στιγμή είναι από τους επικρατέστερους για να πάρουν θέση στο ρόστερ της ομάδας του blog για την πρώτη αγωνιστική. Θα περιμένουμε βέβαια να δούμε πως θα τα πάει και στο πρωτάθλημα το σαβ/κο.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες πιο φθηνές περιπτώσεις που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, όπως του Ιλιέφσκι που ξεκίνησε εξαιρετικά στην Αδριατική Λίγκα, του Μπράουν της Πρόκομ ο οποίος, να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει γιατί, "φοριέται" ιδιαίτερα από το fantasy κοινό (βέβαια, το δωσε το 20άρι του στο τελευταίο αγώνα στην Πολωνία) και ασφαλώς του Γκριρ της Φενέρ, ο οποίος μπορεί να έχει "μπλεχτεί" στο δαιμόνιο του Τάνιεβιτς, αλλά σίγουρα είναι παίκτης που μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερα σκορ απ' ότι υποδηλώνει το 44. Όχι ότι μας χαλάει ένα σταθερό 11άρι σε σκορ, σε πρώτη φάση. Δεν είναι πολλοί οι πλέι μέικερ που μπορούν να το εγγυηθούν αυτό. Υπάρχει και ο Ζήσης, ο οποίος στο πρόσφατο Μουντομπάσκετ θύμισε τον παίκτη που ξέραμε, οπότε καλό θα ήταν να τον έχουμε στο μυαλό μας μέσα στη χρονιά.
Τέλος, στις πιο φθηνές και σεβαστές επιλογές βρίσκουμε τον Κοσέρ της Σολέ, που έχει δώσει καλά δείγματα κι ίσως ξεπεταχτεί φέτος (έχει ξεκινήσει πολύ καλά στη Γαλλία), αλλά με δύσκολη πρεμιέρα μέσα στη Σιένα (πέρυσι η ομάδα του Πανιτζιάνι πέρασε με 40-85 από την Τσιμπόνα, αναγκάζοντας το βασικό pg της, Γκρέιβς, να δώσει -8!), τον Κόλινς της Ζαλγκίρις, που μπορεί να μη γεμίζει το μάτι, μετά και το πέρασμά του από την Καβάλα, αλλά αρκεί να δει κανείς τα νούμερά του τη σεζόν 2007-2008 για να διαπιστώσει ότι "το 'χει" κι ενδεχομένως και τον Λάκοβιτς, αν κι εφόσον καταφέρει να μπει σταθερά στα πλάνα του Πασκουάλ, γιατί τις ικανότητες μεν τις έχει, αλλά η Μπαρτσελόνα πλέον έχει πάρει τον δρόμο της.
Αυτά για την ώρα. Αν μπερδευτήκατε περισσότερο, τότε σίγουρα το κείμενο ήταν χρήσιμο. Αν μπείτε σε μια διαδικασία έντονου προβληματισμού και δημιουργικής - αποδοτικής σκέψης, τότε δε θα 'χετε να φοβηθείτε τίποτα μακροπρόθεσμα! Σύντομα θ' ακολουθήσουν και τ' άλλα δύο μέρη με τις υπόλοιπες θέσεις. Stand by!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου