Κεφάλαιο Point Guards

Ώρα να βλέπουμε σιγά σιγά τις πιθανές επιλογές μας ανά θέση. Έχουμε βέβαια μέρες, αλλά και παιχνίδια, ώστε να κάνουμε πιο συγκεκριμένες τις επιλογές μας, να απορρίψουμε παίκτες, να βρούμε άλλους και στο τέλος να καταλήξουμε στο τελικό ρόστερ, ωστόσο μια "Α'" προεπιλογή μπορεί να γίνει σιγά σιγά. Θα ξεκινήσουμε από τη θέση των point guards. 

Το 'χουμε αναφέρει και τις προηγούμενες χρονιές, για αρκετούς είναι προφανές, αλλά δεν είναι κακό να το επαναλάβουμε, εξάλλου πάντα υπάρχουν νέοι παίκτες σ' αυτό το εκπληκτικό παιχνίδι. Πριν να ξεκινήσει το παιχνίδι, καλό είναι να μείνει κανείς μακριά από τους πολύ ακριβούς παίκτες, εκτός κι αν είναι τόσο σίγουρος ότι θα του δώσει κάποιος το ανάλογο σκορ. Ως γνωστόν, σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, η αξία του παίκτη διαμορφώνεται ανάλογα με το μέσο όρο σκορ του. Πιο συγκεκριμένα το σκορ του, πολλαπλασιασμένο επί τον αριθμό 4. Έτσι, για παράδειγμα, o McCalebb με τα 92 credits της αρχικής του τιμής, θα πρέπει να κάνει σκορ 23 (ανεξαρτήτως νίκης/ήττας), ώστε να διατηρηθεί στην ίδια τιμή. Και είναι πολύ αυτό; Σίγουρα δεν είναι λίγο πάντως. Δεδομένου ότι υπάρχει ο περιορισμός της 15% μεταβολής της αξίας ενός παίκτη ανά αγωνιστική, ο εν λόγω παίκτης μπορεί να βρεθεί στη χαμηλότερη δυνατή τιμή (για τη 2η μόνο αγωνιστική), που είναι 78,2, με σκορ 19,5, άρα 19. Επομένως, στις αρχικές αγωνιστικές και ειδικά στην πρώτη, οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και μπορούν ν' αποβούν καταστροφικές. Κι αν για τον McCalebb δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, τι θα γίνει αν ο Teodosic των 85(!) credits δώσει ένα στεγνό 5;

Επομένως, κοιτάμε πιο χαμηλά στη λίστα. Σαφώς, McCalebb και Diamantidis, απ' ότι φαίνεται, θα αποτελέσουν για μια ακόμη χρονιά το ιδανικό δίδυμο στα pg, το οποίο θα προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε μόλις τους βρούμε πιο "μπόσικους". Φέτος βέβαια υπάρχει και ο Farmar, ο οποίος όμως θα 'χει μεγαλύτερο ανταγωνισμό, όπως τον "έτη μία φορά" συμπαίκτη του, Vujacic, σε σχέση με πέρυσι στην Maccabi που είχε το ελεύθερο να ...οργιάζει και να μας χαρίσει μερικά εξαιρετικά σκορ. Η αλήθεια είναι ότι στα 73 credits, δεν είναι δα και κάποιο έγκλημα να τον αποκτήσει κανείς.

Αν κοιτάξουμε πολύ χαμηλά βέβαια, θα απογοητευτούμε, καθώς στους πολύ φθηνούς παίκτες δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα. Ίσως ο Pongrashov στα 21 είναι καλή επιλογή, δεδομένου ότι η ΤΣΣΚΑ δεν έχει καμιά τρελή πληρότητα στα γκαρντ και στους πρόσφατους Ολυμπιακούς έπαιξε και λίγο μπάσκετ. Και πάλι όμως, η περίπτωσή του είναι λύση ανάγκης, αν δε βγαίνουν τα credits εφόσον έχει συμπληρωθεί η υπόλοιπη ομάδα.

Οι περισσότερες πιθανές επιλογές που προσωπικά μου γεμίζουν το μάτι βρίσκονται μεταξύ 40+ έως 50+ credits. Ας τους πάρουμε με φθίνουσα σειρά.

Bobby Brown, 52 credits: ο νέος wannabe ηγέτης της ανανεωμένης Σιένα, έχει περάσει κι από το ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Άρη. Εξαιρετικά ικανός επιθετικός, όταν βρει ρυθμό δεν σταματιέται εύκολα, αλλά ακόμη πιο εύκολα δεν ..σταματάει τους αντιπάλους του. Παίκτης που θα βάλει περισσότερους πόντους από το ranking που θα βγάλει και αν πιάσει διψήφιο (κάτι που θα συμβαίνει πιο συχνά, όσο μείνει στη Σιένα), δεν εγγυάται ένα καλό σκορ. Καλός, με ρίσκο, αλλά τον ξέρουμε πάνω κάτω.

Jerry Smith, 50 credits: θα διαβάσατε γι' αυτόν στην προηγούμενη ανάρτησή μας. Έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά ως τώρα, στα 3 από τα 4 επίσημα παιχνίδια που έχει παίξει, έχει δώσει rankings κατά πολύ μεγαλύτερα του 12,5 και δεδομένου ότι βρίσκεται σε ένα σοβαρό σύνολο (όπως μας απέδειξε ξανά, πρόσφατα η Καντού) και με σοβαρό προπονητή, δεν τον φοβόμαστε ιδιαίτερα. Θα περιμένουμε βέβαια και για τα επόμενα παιχνίδια που έχει να δώσει, πριν ξεκινήσει η Euroleague.

Ricky Hickman, 50 credits: πληθωρικός παίκτης, με αρκετά καλή σχέση με τους αριθμούς, αλλά στην Μακάμπι θα έχει μεγάλο ανταγωνισμό, ειδικά από τη στιγμή που επέστρεψε και ο Ohayon. Δεν χρειάζεται πάντως τους πόντους για να δώσει ένα καλό σκορ. Προσωπικά είμαι διστακτικός για την απόκτησή του, δεδομένου ότι στα φιλικά τουλάχιστον, υπήρχαν και πολύ καλές βραδιές, υπήρχαν και πιο μέτριες και χωρίς να παίζει η ομάδα του με πλήρες ρόστερ. Όπως και με όλους βέβαια, περιμένουμε μεγαλύτερο δείγμα γραφής.

Marques Green, 47 credits: ο κοντοπίθαρος αυτός γκαρντ (μόλις 1.65, βαριά βαριά), που προέρχεται από εξαιρετικές σε αριθμούς χρονιές στην Ιταλία, έχει κάνει το εξής απίθανο: έχει δώσει 20 ασσίστ σε έναν αγώνα και συγκεκριμένα στον προημιτελικό κυπέλλου απέναντι στη Μιλάνο, στις 11/2/2011 με τη φανέλα της Αβελίνο, σε έναν αγώνα που είχε επίσης 11 πόντους και 7 κλεψίματα. Ξεκίνησε δυνατά και στην αδριατική λίγκα. Θα τον είχα ήδη αγοράσει, αν δεν αποκτούσε η ομάδα του τον Ilievski, κάτι που μπορεί να περιπλέξει τα πράγματα. Αλλά σίγουρα κρατάω ...πολλά μάτια πάνω του.

Jerel Blassingame, 43 credits: πέρυσι ούτε που θα το συζητούσαμε. Φέτος όμως η Πρόκομ έχει ακόμα πιο φτωχό ρόστερ και στα φιλικά ο συγκεκριμένος παίκτης παρουσιάζεται ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της, πετυχαίνοντας, ως επί των πλείστων 20άρες (σε πόντους). Βέβαια, καλά νούμερα είχε στην Πολωνία και πέρυσι, αλλά στην Euroleague πάτωσε. Ίσως και λόγω αυτού του τελευταίου δεν μπορεί να μου γεμίσει εντελώς το μάτι.

Daniel Hackett, 38 credits: άλλος ένας παίκτης που έκανε πολύ καλές χρονιές με μικρότερες ιταλικές ομάδες και τον βούτηξε η Σιένα. Ο συγκεκριμένος έχει δύο θετικά. Πρώτον, είναι φθηνός, σε σχέση με τους υπόλοιπους. Δεύτερον, δε χρειάζεται τους πόντους, για να δώσει σκορ, όπως αποδεικνύει στα πρώτα επίσημα ματς της ομάδας του φέτος, όπου είναι συνεχώς "διψήφιος" (όπως πιθανώς να ακούγαμε σε τηλεοπτική μετάδοση...). Συνεπώς, έχει λιγότερες πιθανότητες να σε "ρίξει", αν και όλα αυτά εκ του αποτελέσματος κρίνονται.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις στα ίδια ή λίγο λιγότερα credits, όπως ο Tchicamboud, που σε μερικά φιλικά οργίασε, αλλά η Σαλόν δεν έπαιζε με όλους τους παίκτες της (και πέρυσι δεν είχε εντυπωσιακά νούμερα στη Γαλλία), ο Thomas της Παρτιζάν, ο οποίος είχε πολύ καλά νούμερα πέρυσι στη Ρωσία, αλλά ακόμα φαίνεται να μην έχει προσαρμοστεί στα δεδομένα της νέας του ομάδας, ο Ranniko, ο οποίος παρεμπιπτόντως "έπαιζε" στο παιχνίδι και την πρώτη του σεζόν, το 04-05 και, χωρίς να εντυπωσιάζει σήμερα, θεωρώ ότι είναι αυτό που λέμε "τίμια" επιλογή, εν αντιθέσει με τον Schaffartzik, που μπορεί να μπουμπουνίσει 7-8 τρίποντα τη μια μέρα, αλλά την άλλη να μη δώσει τίποτα, ο Blums, που με κάποιον τρόπο βρέθηκε στο 1 και αν πάρει μπρος, πιθανώς ν' ασχοληθούμε μαζί του τον επόμενο μήνα.

ΥΓ. Τα περισσότερα ονόματα δεν τα ανέφερα. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι αποτελούν τραγικές περιπτώσεις. Απλά αυτοί παραπάνω μου έχουν τραβήξει περισσότερο την προσοχή. Θα επανέρθουμε στο θέμα, αλλά για την ώρα προηγούνται οι περιφερειακοί στο 2-3, με νέα ανάρτηση τις επόμενες μέρες. Stand by!