Μια μέρα πριν την έναρξη του παιχνιδιού και είναι ώρα να ξεκαθαρίσουμε το τελικό ρόστερ της ομάδας. Εκπλήξεις δεν υπάρχουν πολλές, τα περισσότερα πάνε βάσει ...previews και παρόλο που σε κάθε θέση υπάρχει κάποιο δίλημμα, οι δέκα παίκτες της )|( έχουν αρχίσει ήδη προθέρμανση και είναι έτοιμοι να πατήσουν στο fantasy παρκέ και σας παρουσιάζονται ευθύς αμέσως.
Στους point guards δεν μπόρεσα να αγνοήσω τον Bykov, καθώς δεν υπάρχει ούτε μισός λόγος για να το κάνω αυτό. Εξαιρετικός έως τώρα σε φιλικά και επίσημα, με μπόλικο χρόνο και πολύ φθηνός, περιορίζει σε μεγάλο βαθμό το ρίσκο (δηλαδή, ακόμα κι αν δεν ξεκινήσει καλά, δεν ήρθε και η καταστροφή), ενώ από την άλλη, με δυο καλές εμφανίσεις, θα δίνει credits για πολλές αγωνιστικές. Επομένως, χωρίς άλλη σκέψη, μπαίνει αυτόματα ως Player 2. Για τον άλλον point guard, αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα σε Wright, Kalnietis, Rodriguez και Westermann, καταλήγοντας στον πρώτο, για τον οποίο θεωρώ ότι έχει μεγαλύτερο ταβάνι (εκτός ίσως από τον Γάλλο), έχει μικρότερο ανταγωνισμό (εκτός ίσως επίσης από τον Γάλλο), όμως υπερτερεί του Westermann διότι έχει γεμάτες στατιστικά σεζόν τα προηγούμενα χρόνια κι επίσης δεν παίζει μέσα στο Palau Blaugrana στο πρώτο ματς. Η πιο συνετή επιλογή πάντως εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ο Kalnietis, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο οι δύο point guards να είναι από την ίδια ομάδα (και θεωρώ τον Bykov αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη ευκαιρία), ενώ ο δαιμονισμένος Sergi φοβάμαι πως σε κάποια φάση θα χάσει το momentum του.
Στους υπόλοιπους περιφερειακούς είναι δύο παίκτες που επίσης δεν είχαν ανταγωνισμό για τις θέσεις τους. Ο ένας είναι ο Schilb που αναμένεται να γεμίσει πολλές στατιστικές κατηγορίες με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα, όπως και πέρυσι με τη Σαλόν και ο άλλος είναι ο Landesberg που μετά το περσινό ψυγείο από τον Μπλατ δείχνει έτοιμος να κάνει τη μεγάλη σεζόν που περιμέναμε από πέρυσι, έχοντας μάλιστα κοστολογηθεί μόλις στα 20 credits. Από εκεί και πέρα, αν και το σκέφτηκα αρκετά, δεν μπόρεσα να μην αγοράσω τον Langford, ο οποίος και στο τελευταίο ματς με τη Μιλάνο το σαββατοκύριακο έδειξε ότι θα είναι και φέτος ο ηγέτης της και φαντάζομαι πως εκτός απροόπτου θα μείνει στην ομάδα όσο θα παίζει η Μιλάνο στην Euroleague. Όσο για τα 68 credits, ο προϋπολογισμός της ομάδας με τις ευκαιρίες των Bykov και Landesberg επιτρέπει μια τέτοια πολυτέλεια. Τέλος, μεταξύ Djedovic και Gecevicius (Eyenga και Downs τους άφησα απ' έξω για την ώρα, λόγω απειρίας στη διοργάνωση), θα προτιμήσω τον πρώτο παρότι με το ρόστερ της Μπάγερν ο Λιθουανός θα είναι πιο πολύτιμος για τη Λιέτουβος, αφενός διότι φαίνεται να έχει μεγαλύτερο ταβάνι, αφετέρου διότι δεν έχει να παίξει με τον εξαιρετικά αμυντικογενή Παναθηναϊκό την πρώτη αγωνιστική, έστω και εντός έδρας, οπότε δεν φοβάμαι μήπως πατώσει, αν και έχει δώσει πολλά τέτοια δείγματα τα προηγούμενα χρόνια. Τα μεγάλα δείγματα αστάθειας όμως σιγά σιγά θα περάσουν στο παρελθόν, όπως φαίνεται και από τα σταθερά διψήφια σκορ του στη Γερμανία.
Στους ψηλούς, πρώτος και καλύτερος μπαίνει ο Brown, που θεωρώ ότι θα κάνει θραύση φέτος στη διοργάνωση. Μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας του Eurocup πέρυσι (τελείωσε με 17,1 μ.o. rkg), έχει παίξει και στο NBA και με όχι ευκαταφρόνητα νούμερα, θα αποτελέσει την Νο. 1 επιθετική επιλογή της Κούμπαν και φέτος και κοστίζει 58 credits. Ένας άλλος παίκτης που με ενθουσίασε από την παρουσία του στα φιλικά παιχνίδια και δείχνει έτοιμος να θυμηθεί τον παλιό καλό του εαυτό είναι ο Caner-Medley της Μάλαγα, αν και έχει δύσκολο παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ. Χωρίς όμως ιδιαίτερο ανταγωνισμό στο 4 και με 50 credits, μπορώ να τον εμπιστευθώ χωρίς πολλή σκέψη. Έχοντας καταφέρει να γεμίσει τη ρακέτα της πρωταθλήτριας Γαλλίας στο Eurobasket, δεν θα έχει πρόβλημα να κάνει το ίδιο και με τη φανέλα του Στρασβούργου στην Euroleague ο Ajinca, με πόντους και ρημπάουντ, όπως έχει δείξει και στα πρώτα παιχνίδια της ομάδας του, οπότε μπαίνει κι αυτός χωρίς πολλά πολλά στην ομάδα. Όσο για τον τέταρτο ψηλό, υπάρχουν credits για να μπει ο Kleiza, αλλά για την ώρα δεν έχει παίξει σε ανάλογα των 71 credits επίπεδα με τη Φενέρ κι αυτό μόνο σιγουριά δεν εμπνέει. Οπότε, προτιμώ να μην ...επενδύσω στον Πιστολίνας και να πάρω στη θέση του τον Nelson, έναν πληθωρικό παίκτη που θα είναι το βασικό τεσσάρι της Σιένα φέτος. Στην Euroleague έχει να εμφανιστεί από τη σεζόν 2006-2007 με τη φανέλα της Μπενετόν, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε κάνει κι ένα 48άρι rkg με την Μπάμπεργκ. Είναι παίκτης που μπορεί να δώσει rkg χωρίς να σκοράρει ιδιαίτερα (κι αυτό είναι χρήσιμο σε μια ομάδα όπως η ιταλική), ενώ προέρχεται από γεμάτη σεζόν με την Γκραν Κανάρια.
Περισσεύουν 22 credits για τις αναγκαστικές αλλαγές της δεύτερης αγωνιστικής. Θα μπορούσαν ίσως να είναι και περισσότερα, με τις ευκαιρίες που υπάρχουν, αλλά και μ' αυτά πιστεύω θα μπορούν να γίνουν οι σωστές κινήσεις. Σε περίπου 30 ώρες ξεκινά κι επίσημα η νέα σεζόν, οπότε μη χασομεράτε. Φτιάξτε τις ομάδες σας και feel devotion! Επίσης, μην ξεχάσετε να μπείτε στην Private League του blog (λεπτομέρειες στην αντίστοιχη σελίδα)!
Στους point guards δεν μπόρεσα να αγνοήσω τον Bykov, καθώς δεν υπάρχει ούτε μισός λόγος για να το κάνω αυτό. Εξαιρετικός έως τώρα σε φιλικά και επίσημα, με μπόλικο χρόνο και πολύ φθηνός, περιορίζει σε μεγάλο βαθμό το ρίσκο (δηλαδή, ακόμα κι αν δεν ξεκινήσει καλά, δεν ήρθε και η καταστροφή), ενώ από την άλλη, με δυο καλές εμφανίσεις, θα δίνει credits για πολλές αγωνιστικές. Επομένως, χωρίς άλλη σκέψη, μπαίνει αυτόματα ως Player 2. Για τον άλλον point guard, αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα σε Wright, Kalnietis, Rodriguez και Westermann, καταλήγοντας στον πρώτο, για τον οποίο θεωρώ ότι έχει μεγαλύτερο ταβάνι (εκτός ίσως από τον Γάλλο), έχει μικρότερο ανταγωνισμό (εκτός ίσως επίσης από τον Γάλλο), όμως υπερτερεί του Westermann διότι έχει γεμάτες στατιστικά σεζόν τα προηγούμενα χρόνια κι επίσης δεν παίζει μέσα στο Palau Blaugrana στο πρώτο ματς. Η πιο συνετή επιλογή πάντως εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ο Kalnietis, αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο οι δύο point guards να είναι από την ίδια ομάδα (και θεωρώ τον Bykov αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη ευκαιρία), ενώ ο δαιμονισμένος Sergi φοβάμαι πως σε κάποια φάση θα χάσει το momentum του.
Στους υπόλοιπους περιφερειακούς είναι δύο παίκτες που επίσης δεν είχαν ανταγωνισμό για τις θέσεις τους. Ο ένας είναι ο Schilb που αναμένεται να γεμίσει πολλές στατιστικές κατηγορίες με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα, όπως και πέρυσι με τη Σαλόν και ο άλλος είναι ο Landesberg που μετά το περσινό ψυγείο από τον Μπλατ δείχνει έτοιμος να κάνει τη μεγάλη σεζόν που περιμέναμε από πέρυσι, έχοντας μάλιστα κοστολογηθεί μόλις στα 20 credits. Από εκεί και πέρα, αν και το σκέφτηκα αρκετά, δεν μπόρεσα να μην αγοράσω τον Langford, ο οποίος και στο τελευταίο ματς με τη Μιλάνο το σαββατοκύριακο έδειξε ότι θα είναι και φέτος ο ηγέτης της και φαντάζομαι πως εκτός απροόπτου θα μείνει στην ομάδα όσο θα παίζει η Μιλάνο στην Euroleague. Όσο για τα 68 credits, ο προϋπολογισμός της ομάδας με τις ευκαιρίες των Bykov και Landesberg επιτρέπει μια τέτοια πολυτέλεια. Τέλος, μεταξύ Djedovic και Gecevicius (Eyenga και Downs τους άφησα απ' έξω για την ώρα, λόγω απειρίας στη διοργάνωση), θα προτιμήσω τον πρώτο παρότι με το ρόστερ της Μπάγερν ο Λιθουανός θα είναι πιο πολύτιμος για τη Λιέτουβος, αφενός διότι φαίνεται να έχει μεγαλύτερο ταβάνι, αφετέρου διότι δεν έχει να παίξει με τον εξαιρετικά αμυντικογενή Παναθηναϊκό την πρώτη αγωνιστική, έστω και εντός έδρας, οπότε δεν φοβάμαι μήπως πατώσει, αν και έχει δώσει πολλά τέτοια δείγματα τα προηγούμενα χρόνια. Τα μεγάλα δείγματα αστάθειας όμως σιγά σιγά θα περάσουν στο παρελθόν, όπως φαίνεται και από τα σταθερά διψήφια σκορ του στη Γερμανία.
Στους ψηλούς, πρώτος και καλύτερος μπαίνει ο Brown, που θεωρώ ότι θα κάνει θραύση φέτος στη διοργάνωση. Μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας του Eurocup πέρυσι (τελείωσε με 17,1 μ.o. rkg), έχει παίξει και στο NBA και με όχι ευκαταφρόνητα νούμερα, θα αποτελέσει την Νο. 1 επιθετική επιλογή της Κούμπαν και φέτος και κοστίζει 58 credits. Ένας άλλος παίκτης που με ενθουσίασε από την παρουσία του στα φιλικά παιχνίδια και δείχνει έτοιμος να θυμηθεί τον παλιό καλό του εαυτό είναι ο Caner-Medley της Μάλαγα, αν και έχει δύσκολο παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ. Χωρίς όμως ιδιαίτερο ανταγωνισμό στο 4 και με 50 credits, μπορώ να τον εμπιστευθώ χωρίς πολλή σκέψη. Έχοντας καταφέρει να γεμίσει τη ρακέτα της πρωταθλήτριας Γαλλίας στο Eurobasket, δεν θα έχει πρόβλημα να κάνει το ίδιο και με τη φανέλα του Στρασβούργου στην Euroleague ο Ajinca, με πόντους και ρημπάουντ, όπως έχει δείξει και στα πρώτα παιχνίδια της ομάδας του, οπότε μπαίνει κι αυτός χωρίς πολλά πολλά στην ομάδα. Όσο για τον τέταρτο ψηλό, υπάρχουν credits για να μπει ο Kleiza, αλλά για την ώρα δεν έχει παίξει σε ανάλογα των 71 credits επίπεδα με τη Φενέρ κι αυτό μόνο σιγουριά δεν εμπνέει. Οπότε, προτιμώ να μην ...επενδύσω στον Πιστολίνας και να πάρω στη θέση του τον Nelson, έναν πληθωρικό παίκτη που θα είναι το βασικό τεσσάρι της Σιένα φέτος. Στην Euroleague έχει να εμφανιστεί από τη σεζόν 2006-2007 με τη φανέλα της Μπενετόν, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε κάνει κι ένα 48άρι rkg με την Μπάμπεργκ. Είναι παίκτης που μπορεί να δώσει rkg χωρίς να σκοράρει ιδιαίτερα (κι αυτό είναι χρήσιμο σε μια ομάδα όπως η ιταλική), ενώ προέρχεται από γεμάτη σεζόν με την Γκραν Κανάρια.
Περισσεύουν 22 credits για τις αναγκαστικές αλλαγές της δεύτερης αγωνιστικής. Θα μπορούσαν ίσως να είναι και περισσότερα, με τις ευκαιρίες που υπάρχουν, αλλά και μ' αυτά πιστεύω θα μπορούν να γίνουν οι σωστές κινήσεις. Σε περίπου 30 ώρες ξεκινά κι επίσημα η νέα σεζόν, οπότε μη χασομεράτε. Φτιάξτε τις ομάδες σας και feel devotion! Επίσης, μην ξεχάσετε να μπείτε στην Private League του blog (λεπτομέρειες στην αντίστοιχη σελίδα)!
noth kalorizikos kai sto sport24..kalh arxh!! let's devotion!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήXlapatsas
Σε ευχαριστώ πολύ Χλαπάτσα παιδί μου! :D devotion!
ΑπάντησηΔιαγραφή