Κάτι περισσότερο από μια βδομάδα μένει για την έναρξη της 10ης σεζόν του παιχνιδιού και, αν και σίγουρα έχουμε να δούμε αρκετούς αγώνες ακόμα σ' αυτό το διάστημα, είτε με φιλικά, είτε με αγώνες πρωταθλημάτων, μπορούμε να έχουμε από τώρα μια σφαιρική άποψη για τους παίκτες που θα μας απασχολήσουν, τώρα στην αρχή τουλάχιστον, για τη διαμόρφωση του αρχικού ρόστερ. Όπως πάντα, ξεκινάμε από τους point guards.
Μάλλον πρόκειται για την παραδοσιακά πιο δύσκολη θέση του παιχνιδιού. Προσωπικά τουλάχιστον, δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανα πραγματικά καλές αρχικές επιλογές. Πέρυσι ήταν οι συντηρητικές επιλογές Hackett και Rannikko, αν και ο πρώτος ξεθάρεψε στη συνέχεια της χρονιάς και έδειξε ότι εν τέλει δεν ήταν κακή επιλογή συνολικά. Βέβαια, κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Bobby Brown, ο οποίος ξεκίνησε τραγικά, έκαψε τον κόσμο που τον εμπιστεύτηκε εξ' αρχής και στη συνέχεια άρχισε τα 50άρια...
Ως γνωστόν, οι πολύ ακριβοί παίκτες δεν με ελκύουν στην αρχή του παιχνιδιού κι αυτό γιατί με μια απλώς μέτρια εμφάνιση μπορούν να χάσουν πολύ εύκολα το 15% της αξίας τους κι έτσι να ζημιωθεί ιδιαιτέρως ο ...προϋπολογισμός της ομάδας. Κι αν με μια μέτρια εμφάνιση μπορείς να ελπίζεις σε επάνοδο τη δεύτερη αγωνιστική, τα πράγματα γίνονται τραγικά με μια κακή πρώτη εμφάνιση, όπου έχεις να διαλέξεις μεταξύ μιας αλλαγής ή της περαιτέρω διαφαινόμενης πτώσης της αξίας του παίκτη.
Αρκετά με τα θεωρητικά όμως, ας δούμε ποιοι point guards ξεχωρίζουν από τους άλλους και μπορεί να μπουν στις ομάδες μας. Στα ψηλά πατώματα, η αλήθεια είναι ότι δεν ενθουσιάζει κάποιος. Ίσως ο McCalebb να μπορούσε να σταθεί στα 74 credits, με μια πιο σοβαρή ομάδα φέτος, παρόλο τον ανταγωνισμό, όμως και πάλι αποτελεί ρίσκο. Ο Pargo έχει κι αυτός το potential, αλλά σε μια ομάδα όπως η CSKA δύσκολα να πιάσει αυτά τα στατιστικά επίπεδα. Αν ήταν στην Maccabi πάλι, ίσως... Μιας που αναφερθήκαμε στην "ομάδα του λαού", ο Tyrese Rice ίσως αποτελεί καλή περίπτωση στα 55 credits, αλλά παρέα με τον Hickman στις θέσεις των γκαρντ δεν ξέρω αν θα προλαβαίνει να παίρνει τις μπάλες που πρέπει. Οπότε, πάμε γι' άλλα. Αντιμέτωπος των δύο τελευταίων, στο ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα θα βρεθεί ο Walter Hodge της Λαμποράλ. Εξαιρετικά νούμερα πέρυσι, από τα λίγα που έχω δει μάλιστα φαίνεται πως "το 'χει" το άθλημα, αλλά για ντεμπούτο απέναντι σε άλλους δύο διαολεμένους κοντορεβυθούληδες και στα 62 credits, δεν μου πάει η καρδιά...
Κάπως έτσι φτάνουμε στα μεσαία στρώματα, όπου δεσπόζουν, βάσει της αγοράς και της προτίμησης των παικτών του fantasy, οι Rodriguez και Kalnietis. Ο πρώτος συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από πέρυσι και κυρίως από το F4, όπου από ένα σημείο και μετά έπαιζε μόνος του τον Ολυμπιακό, συνέχισε εξαιρετικά στο Eurobasket και το σαββατοκύριακο αναδείχθηκε MVP του ισπανικού σούπερ καπ, οδηγώντας τη Ρεάλ στον τίτλο και συνεισφέροντας σε πολλούς στατιστικούς τομείς (πόντοι, ασσίστ, κερδισμένα φάουλ). Η αλήθεια είναι ότι τον φοβάμαι λίγο σ' αυτό τον χαμό, με την καλή έννοια, που γίνεται στην περιφέρεια της Ρεάλ, αλλά όσο βρίσκεται σ' αυτή τη δαιμονιώδη κατάσταση, είναι δεδομένο ότι θα κρατάει την μπαγκέτα της ομάδας, για όσο βρίσκεται στο παρκέ. Από την άλλη, ο Kalnietis πραγματοποίησε επίσης εξαιρετικό Eurobasket, δείχνοντας πως έχει ανέβει επίπεδο από τον απλώς καλό παίκτη που ξέραμε. Πέρυσι με την Λοκομοτίβ είχε πολύ καλά νούμερα, παρέα μάλιστα με τον Calathes, τον MVP του Eurocup, επομένως, φέτος που θα αναλάβει περισσότερο τα ηνία της ομάδας του, θα έχει την ευκαιρία για ακόμη πιο εντυπωσιακούς αριθμούς.
Στα ίδια πάνω κάτω credits βρίσκονται άλλοι δύο ελκυστικοί παίκτες, ο Wright της Μπάμπεργκ και ο γνωστός μας Westermann της Παρτιζάν. Τα κολακευτικά λόγια για τον τελευταίο ήταν ουκ ολίγα πέρυσι και φέτος ίσως ήρθε η ώρα να ...μετουσιώσει το ταλέντο του και σε πλούσια στατιστικά. Δύσκολα να μπει στο τελικό ρόστερ της ομάδας, αλλά θα τον παρακολουθώ μέχρι τελευταία στιγμή. Από την άλλη, ο Wright δεν πραγματοποίησε καλό Eurobasket, όμως έχει τα φόντα να κουβαλήσει την Μπάμπεργκ στις πλάτες του τη φετινή χρονιά. Ο McCalebb των φτωχών προέρχεται από γεμάτες σεζόν σε Σπαρτάκ, Ρέθυμνο και Λεμάν τα προηγούμενα χρόνια και μπορεί να συνεισφέρει σε πολλές στατιστικές κατηγορίες. Αν μάλιστα μάθει να κερδίζει και περισσότερα φάουλ θα μας απασχολήσει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Λίγο πιο κάτω, στα 42 credits βρίσκεται ο Koszarek που μας ξάφνιασε πέρυσι με τις μεστές του εμφανίσεις με την Πρόκομ. Μπορεί λόγω ονόματος να μην ενθουσιάζει, ίσως όμως αποτελέσει και φέτος μια από τις πιο συνετές επιλογές για τη θέση. Αν θέλει να δει κανείς στα πιο χαμηλά, υπάρχει ο Bykov της Λοκομοτίβ στα 22 credits, ο οποίος ναι μεν πέρυσι δεν ακούμπησε, αλλά φέτος, έως τώρα τουλάχιστον, παίρνει μπόλικο χρόνο συμμετοχής (ακόμα και μετά την επιστροφή του Kalnietis από το Eurobasket) και αν συνεχίσει έτσι, θα αφήσει τα 22 credits πολύ πίσω του. Τέλος, ο πιο φθηνός point guard είναι ο Mahmutoglu με 7 credits, ο οποίος διέπρεψε σε κάποια φιλικά ματς, αλλά και στο τουρκικό κύπελλο. Σίγουρα σε ένα πλήρες ρόστερ της Φενέρ δεν του αναλογούν και πολλά, όμως σε αυτή την αξία δεν θα μπορούσαμε να ζητούσαμε και κάτι καλύτερο. Ίσα ίσα, υπάρχουν πολλοί χειρότεροι με περισσότερα credits.
Σειρά έχει το αντίστοιχο άρθρο για τους shooting guards & small forwards. Stand by και devotion.
Μάλλον πρόκειται για την παραδοσιακά πιο δύσκολη θέση του παιχνιδιού. Προσωπικά τουλάχιστον, δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανα πραγματικά καλές αρχικές επιλογές. Πέρυσι ήταν οι συντηρητικές επιλογές Hackett και Rannikko, αν και ο πρώτος ξεθάρεψε στη συνέχεια της χρονιάς και έδειξε ότι εν τέλει δεν ήταν κακή επιλογή συνολικά. Βέβαια, κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Bobby Brown, ο οποίος ξεκίνησε τραγικά, έκαψε τον κόσμο που τον εμπιστεύτηκε εξ' αρχής και στη συνέχεια άρχισε τα 50άρια...
Ως γνωστόν, οι πολύ ακριβοί παίκτες δεν με ελκύουν στην αρχή του παιχνιδιού κι αυτό γιατί με μια απλώς μέτρια εμφάνιση μπορούν να χάσουν πολύ εύκολα το 15% της αξίας τους κι έτσι να ζημιωθεί ιδιαιτέρως ο ...προϋπολογισμός της ομάδας. Κι αν με μια μέτρια εμφάνιση μπορείς να ελπίζεις σε επάνοδο τη δεύτερη αγωνιστική, τα πράγματα γίνονται τραγικά με μια κακή πρώτη εμφάνιση, όπου έχεις να διαλέξεις μεταξύ μιας αλλαγής ή της περαιτέρω διαφαινόμενης πτώσης της αξίας του παίκτη.
Αρκετά με τα θεωρητικά όμως, ας δούμε ποιοι point guards ξεχωρίζουν από τους άλλους και μπορεί να μπουν στις ομάδες μας. Στα ψηλά πατώματα, η αλήθεια είναι ότι δεν ενθουσιάζει κάποιος. Ίσως ο McCalebb να μπορούσε να σταθεί στα 74 credits, με μια πιο σοβαρή ομάδα φέτος, παρόλο τον ανταγωνισμό, όμως και πάλι αποτελεί ρίσκο. Ο Pargo έχει κι αυτός το potential, αλλά σε μια ομάδα όπως η CSKA δύσκολα να πιάσει αυτά τα στατιστικά επίπεδα. Αν ήταν στην Maccabi πάλι, ίσως... Μιας που αναφερθήκαμε στην "ομάδα του λαού", ο Tyrese Rice ίσως αποτελεί καλή περίπτωση στα 55 credits, αλλά παρέα με τον Hickman στις θέσεις των γκαρντ δεν ξέρω αν θα προλαβαίνει να παίρνει τις μπάλες που πρέπει. Οπότε, πάμε γι' άλλα. Αντιμέτωπος των δύο τελευταίων, στο ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα θα βρεθεί ο Walter Hodge της Λαμποράλ. Εξαιρετικά νούμερα πέρυσι, από τα λίγα που έχω δει μάλιστα φαίνεται πως "το 'χει" το άθλημα, αλλά για ντεμπούτο απέναντι σε άλλους δύο διαολεμένους κοντορεβυθούληδες και στα 62 credits, δεν μου πάει η καρδιά...
Κάπως έτσι φτάνουμε στα μεσαία στρώματα, όπου δεσπόζουν, βάσει της αγοράς και της προτίμησης των παικτών του fantasy, οι Rodriguez και Kalnietis. Ο πρώτος συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από πέρυσι και κυρίως από το F4, όπου από ένα σημείο και μετά έπαιζε μόνος του τον Ολυμπιακό, συνέχισε εξαιρετικά στο Eurobasket και το σαββατοκύριακο αναδείχθηκε MVP του ισπανικού σούπερ καπ, οδηγώντας τη Ρεάλ στον τίτλο και συνεισφέροντας σε πολλούς στατιστικούς τομείς (πόντοι, ασσίστ, κερδισμένα φάουλ). Η αλήθεια είναι ότι τον φοβάμαι λίγο σ' αυτό τον χαμό, με την καλή έννοια, που γίνεται στην περιφέρεια της Ρεάλ, αλλά όσο βρίσκεται σ' αυτή τη δαιμονιώδη κατάσταση, είναι δεδομένο ότι θα κρατάει την μπαγκέτα της ομάδας, για όσο βρίσκεται στο παρκέ. Από την άλλη, ο Kalnietis πραγματοποίησε επίσης εξαιρετικό Eurobasket, δείχνοντας πως έχει ανέβει επίπεδο από τον απλώς καλό παίκτη που ξέραμε. Πέρυσι με την Λοκομοτίβ είχε πολύ καλά νούμερα, παρέα μάλιστα με τον Calathes, τον MVP του Eurocup, επομένως, φέτος που θα αναλάβει περισσότερο τα ηνία της ομάδας του, θα έχει την ευκαιρία για ακόμη πιο εντυπωσιακούς αριθμούς.
Στα ίδια πάνω κάτω credits βρίσκονται άλλοι δύο ελκυστικοί παίκτες, ο Wright της Μπάμπεργκ και ο γνωστός μας Westermann της Παρτιζάν. Τα κολακευτικά λόγια για τον τελευταίο ήταν ουκ ολίγα πέρυσι και φέτος ίσως ήρθε η ώρα να ...μετουσιώσει το ταλέντο του και σε πλούσια στατιστικά. Δύσκολα να μπει στο τελικό ρόστερ της ομάδας, αλλά θα τον παρακολουθώ μέχρι τελευταία στιγμή. Από την άλλη, ο Wright δεν πραγματοποίησε καλό Eurobasket, όμως έχει τα φόντα να κουβαλήσει την Μπάμπεργκ στις πλάτες του τη φετινή χρονιά. Ο McCalebb των φτωχών προέρχεται από γεμάτες σεζόν σε Σπαρτάκ, Ρέθυμνο και Λεμάν τα προηγούμενα χρόνια και μπορεί να συνεισφέρει σε πολλές στατιστικές κατηγορίες. Αν μάλιστα μάθει να κερδίζει και περισσότερα φάουλ θα μας απασχολήσει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Λίγο πιο κάτω, στα 42 credits βρίσκεται ο Koszarek που μας ξάφνιασε πέρυσι με τις μεστές του εμφανίσεις με την Πρόκομ. Μπορεί λόγω ονόματος να μην ενθουσιάζει, ίσως όμως αποτελέσει και φέτος μια από τις πιο συνετές επιλογές για τη θέση. Αν θέλει να δει κανείς στα πιο χαμηλά, υπάρχει ο Bykov της Λοκομοτίβ στα 22 credits, ο οποίος ναι μεν πέρυσι δεν ακούμπησε, αλλά φέτος, έως τώρα τουλάχιστον, παίρνει μπόλικο χρόνο συμμετοχής (ακόμα και μετά την επιστροφή του Kalnietis από το Eurobasket) και αν συνεχίσει έτσι, θα αφήσει τα 22 credits πολύ πίσω του. Τέλος, ο πιο φθηνός point guard είναι ο Mahmutoglu με 7 credits, ο οποίος διέπρεψε σε κάποια φιλικά ματς, αλλά και στο τουρκικό κύπελλο. Σίγουρα σε ένα πλήρες ρόστερ της Φενέρ δεν του αναλογούν και πολλά, όμως σε αυτή την αξία δεν θα μπορούσαμε να ζητούσαμε και κάτι καλύτερο. Ίσα ίσα, υπάρχουν πολλοί χειρότεροι με περισσότερα credits.
Σειρά έχει το αντίστοιχο άρθρο για τους shooting guards & small forwards. Stand by και devotion.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου