Καλησπέρα σε όλους τους αφοσιωμένους οπαδούς της Euroleague και του Euroleague Fantasy Challenge. Μια νέα πρόκληση είναι μπροστά μας κι αυτή δεν είναι άλλη από τη διαχείριση της fantasy ομάδας μας στα play offs της διοργάνωσης. Αυτό ως γνωστόν είναι κάτι που γίνεται για πρώτη φορά σ' αυτά τα οχτώ χρόνια του παιχνιδιού και όση εμπειρία και να έχουμε γενικότερα στο παιχνίδι, στο σημείο αυτό όλοι βαδίζουμε σε μονοπάτια άγνωστα, που δεν ξέρουμε τι ακριβώς μας επιφυλάσσουν. Οι αναγνώστες του EFC the blog όμως μπορούν να αισθάνονται πιο ήσυχοι, αφού πλέον μπορούν να διαβάζουν τις απόψεις και δύο εκλεκτών παικτών του fantasy, του Razorblade Fish (=Join me) και του Adicto (=denimarkora), την κλάση των οποίων αναλύσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση. Πάντως, ότι και να σας προτείνουμε, ή να σας μεταδώσουμε εμείς, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ατομική σκέψη και προβληματισμό, γι' αυτό εξάλλου (πέρα από το θέμα χρόνου βέβαια) και τα σχόλιά μας γίνονται μερικές ώρες πριν τη διορία των αλλαγών. Αρκετά με τους προλόγους όμως, ώρα να μπαίνουμε σιγά σιγά στο ψητό...
Playoffs... έως και πέντε αγωνιστικές, διαδοχικές ανά δύο, με ομάδες που έχουν συνεχώς τον ίδιο αντίπαλο. Ο επιτρεπόμενος αριθμός αλλαγών είναι απεριόριστος, αλλά χρειάζονται τόσες πολλές αλλαγές; Ειδικά μεταξύ των αγωνιστικών της ίδιας εβδομάδας; Σίγουρα κάτι μπορεί να προκύψει, αλλά πλην κάποιας οικονομικής αλλαγής (πχ ένας παίκτης αντικαθιστά κάποιον άλλο θεωρητικά ισάξιο όταν ο πρώτος δεν έχει πάει καλά στο πρώτο ματς κι έτσι έχει πέσει η τιμή του, σ' αντίθεση με αυτόν που είχαμε που ανέβασε πχ την αξία του), ή κάποιας έμπνευσης, δε βλέπουμε το λόγο για μεγάλες αλλαγές μεταξύ 1ης και 2ης αγωνιστικής. Μετά βέβαια αλλάζει το πράγμα, καθώς οι έδρες αντιστρέφονται, ενώ μεταξύ 3ης και 4ης είναι πιθανό να έχουν τελειώσει σειρές κι άρα να αποχωρήσουν κι άλλοι παίκτες. Το "καλό" βέβαια θα είναι την 5η αγωνιστική, όπου οι επιλογές θα είναι πραγματικά λίγες! Έχουμε πολύ δρόμο όμως ως τότε. Για την ώρα, θα κοιτάξουμε να φτιάξουμε την καλύτερη δυνατή ομάδα, χωρίς πολλές ...εμπνεύσεις και προσανατολισμένοι περισσότερο στην έδρα, αλλά και στην ...κατανομή των παικτών στα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών.
Η προσφιλής μας τακτική είναι να χτίζουμε την ομάδα από τους παίκτες που πρέπει να έχουμε κι από εκεί και πέρα να συμπληρώνουμε. Έτσι λοιπόν, στους point guards θα επαναλάβουμε για μία ακόμη φορά ότι το δίδυμο McCalebb - Diamantidis δεν χαλάει για κανένα λόγο (ειδικά ο δεύτερος είναι ενδεχομένως από τους πιο undervalued παίκτες για τα παιχνίδια που ακολουθούν, λόγω της κρισιμότητάς τους). Στους περιφερειακούς, ο Spanoulis αποτελεί το σημείο αναφοράς, ο Langford στα credits του παραμένει ο πιο σίγουρος παίκτης στο ρόστερ κάθε ομάδας, ενώ ο Navarro, είναι απλά αδύνατο να προσπεραστεί. Όχι, δε θα φτάσει στο 80 η αξία του, ποτέ δεν έφτασε, όμως η διαφορά κλάσης, εμπειρίας και ποιότητας σε σχέση με τους ανταγωνιστές του είναι τόση ώστε να μη σκεφτούμε σχεδόν καθόλου να κινηθούμε για Domercant στη θέση του, ο οποίος βέβαια κάνει δαιμονισμένη χρονιά. Εξάλλου, ως γνωστόν, θεωρούμε τον Spanoulis και fantasy-ακά μια κλάση καλύτερο από τον Αμερικανό (σε περίπτωση σύγκρισης των δύο). Αν βέβαια μας το επέτρεπαν τα credits, ο Βόσνιος (!) θα ήταν στο ρόστερ μας, ενώ τώρα πρέπει να περιορίσουμε αρκετά τις απαιτήσεις μας. Εφόσον πάντως δεν κάνει παιχνίδια του μέσου όρου του σε σκορ στην Βαρκελώνη, πιθανότατα να μας απασχολήσει την επόμενη εβδομάδα. Στους ψηλούς, δεσπόζει το δίδυμο της CSKA, Kirilenko και Krstic, ενώ σταθερή αξία και υποτιμημένος παραμένει ο Batiste. Είναι αρκετά προφανείς οι επιλογές για να τις αναλύσουμε περαιτέρω.
Έχουμε πλέον να επιλέξουμε ένα συνδυασμό περιφερειακού-ψηλού, με 78 credits. Δεδομένου του μικρού αυτού αριθμού, προσανατολιζόμαστε σ' έναν έμπειρο ποιοτικό περιφερειακό, που να μπορεί να δώσει σκορ, όπως ο Siskauskas, ή ο Rakocevic, ενώ στους ψηλούς, σ' αντίθεση με τους "κοντούς", υπάρχουν πολλές ποιοτικές λύσεις μεταξύ 45 και 55 credits. Οι περιπτώσεις που εξετάζονται είναι οι Lavrinovic, Andersen από Siena, Schortsanitis, Hendrix από Maccabi και ο Khryapa από την CSKA. Εφόσον βέβαια δεν αλλάξουμε επιλογή στον περιφερειακό, τότε Hendrix και Khryapa δεν μπορούμε να πάρουμε, αλλά θα τους εξετάσουμε ανεξάρτητα από αυτό. Ο Khryapa έχει μεγάλο potential και έχει κάνει μερικά πολύ γεμάτα παιχνίδια, αλλά ακόμα κι έτσι, δε δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να εγγυηθεί ένα πολύ καλό σκορ. Εξάλλου, τρεις ψηλοί από την ίδια ομάδα, σ' αυτό το σημείο είναι μάλλον υπερβολή (πόσο μάλλον, αν υποθετικά υπάρχει και ο Siskauskas στο ρόστερ). Από εκεί και πέρα, Sofo και Hendrix παίζουν σε μια δύσκολη έδρα και θεωρούμε πολύ δύσκολο να κάνουν και οι δύο καλό σκορ. Ειδικά στον Έλληνα σέντερ ο Παναθηναϊκός έχει μάθει να προσαρμόζει την άμυνά του ιδανικά, ενώ για τον Hendrix, εκτός των άλλων, πιστεύουμε πως δεν είναι ανάλογης των πρόσφατων σκορ του ποιότητας και δε θα μπορέσει να τα πραγματοποιήσει ξανά με την ίδια ευκολία (βέβαια, για να λέμε και τα στραβά μας, όλη τη χρονιά παραμέναμε δύσπιστοι με τον Macvan, όμως αυτός ήταν ασταμάτητος). Έτσι, προσέχουμε περισσότερο τους ψηλούς της Siena, οι οποίοι παίζουν και εντός έδρας. Τόσο ο Andersen όσο και ο Lavrinovic έχουν μεγάλη εμπειρία από τέτοια ματς, αλλά έχουν και τους ...αστερίσκους τους. Ο πρώτος παίζει πολύ μακριά από το καλάθι και δεν έχει και τα καλύτερα ποσοστά, ενώ ο Ολυμπιακός διαθέτει μια ποικιλία διαφορετικών παικτών για να βάλει πάνω του, ενώ ο Λιθουανός έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς φέτος και δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορεί να πιάσει το πραγματικό potential του ακόμα, που είναι πολύ υψηλό. Αυτή τη στιγμή, ο Lavrinovic μας "κάθεται" καλύτερα, όμως δεν αποκλείουμε καθόλου κι ένα μεγάλο παιχνίδι από τον Andersen αυτή την εβδομάδα. Λόγω credits, αυτός θα είναι και ο παίκτης που θα αποκτήσουμε. Έτσι, θα προτιμήσουμε και τον Siskauskas, για να μη δημιουργηθεί μεγάλος συνωστισμός με τέσσερις παίκτες από τη σειρά Siena-Olympiacos. Ούτως ή άλλως τον θεωρούμε καλύτερη περίπτωση, όχι μόνο λόγω ξεχωριστής εμπειρίας, αλλά και πιο ...υψηλού πατώματος σε σκορ.
Αυτά για την ώρα. Υπάρχει αρκετός χρόνος για περαιτέρω περισυλλογή, μέχρι τη λήξη της διορίας των αλλαγών. Όπως και να πάει το πράγμα πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσουμε. Devotion us all.
ΥΓ. Πλέον δεν έχει νόημα ο α' πληθυντικός. Θέμα συνήθειας όμως, το παραπάνω κείμενο γράφτηκε έτσι. Προφανώς, όλα αυτά είναι προσωπικές απλώς απόψεις.
Playoffs... έως και πέντε αγωνιστικές, διαδοχικές ανά δύο, με ομάδες που έχουν συνεχώς τον ίδιο αντίπαλο. Ο επιτρεπόμενος αριθμός αλλαγών είναι απεριόριστος, αλλά χρειάζονται τόσες πολλές αλλαγές; Ειδικά μεταξύ των αγωνιστικών της ίδιας εβδομάδας; Σίγουρα κάτι μπορεί να προκύψει, αλλά πλην κάποιας οικονομικής αλλαγής (πχ ένας παίκτης αντικαθιστά κάποιον άλλο θεωρητικά ισάξιο όταν ο πρώτος δεν έχει πάει καλά στο πρώτο ματς κι έτσι έχει πέσει η τιμή του, σ' αντίθεση με αυτόν που είχαμε που ανέβασε πχ την αξία του), ή κάποιας έμπνευσης, δε βλέπουμε το λόγο για μεγάλες αλλαγές μεταξύ 1ης και 2ης αγωνιστικής. Μετά βέβαια αλλάζει το πράγμα, καθώς οι έδρες αντιστρέφονται, ενώ μεταξύ 3ης και 4ης είναι πιθανό να έχουν τελειώσει σειρές κι άρα να αποχωρήσουν κι άλλοι παίκτες. Το "καλό" βέβαια θα είναι την 5η αγωνιστική, όπου οι επιλογές θα είναι πραγματικά λίγες! Έχουμε πολύ δρόμο όμως ως τότε. Για την ώρα, θα κοιτάξουμε να φτιάξουμε την καλύτερη δυνατή ομάδα, χωρίς πολλές ...εμπνεύσεις και προσανατολισμένοι περισσότερο στην έδρα, αλλά και στην ...κατανομή των παικτών στα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών.
Η προσφιλής μας τακτική είναι να χτίζουμε την ομάδα από τους παίκτες που πρέπει να έχουμε κι από εκεί και πέρα να συμπληρώνουμε. Έτσι λοιπόν, στους point guards θα επαναλάβουμε για μία ακόμη φορά ότι το δίδυμο McCalebb - Diamantidis δεν χαλάει για κανένα λόγο (ειδικά ο δεύτερος είναι ενδεχομένως από τους πιο undervalued παίκτες για τα παιχνίδια που ακολουθούν, λόγω της κρισιμότητάς τους). Στους περιφερειακούς, ο Spanoulis αποτελεί το σημείο αναφοράς, ο Langford στα credits του παραμένει ο πιο σίγουρος παίκτης στο ρόστερ κάθε ομάδας, ενώ ο Navarro, είναι απλά αδύνατο να προσπεραστεί. Όχι, δε θα φτάσει στο 80 η αξία του, ποτέ δεν έφτασε, όμως η διαφορά κλάσης, εμπειρίας και ποιότητας σε σχέση με τους ανταγωνιστές του είναι τόση ώστε να μη σκεφτούμε σχεδόν καθόλου να κινηθούμε για Domercant στη θέση του, ο οποίος βέβαια κάνει δαιμονισμένη χρονιά. Εξάλλου, ως γνωστόν, θεωρούμε τον Spanoulis και fantasy-ακά μια κλάση καλύτερο από τον Αμερικανό (σε περίπτωση σύγκρισης των δύο). Αν βέβαια μας το επέτρεπαν τα credits, ο Βόσνιος (!) θα ήταν στο ρόστερ μας, ενώ τώρα πρέπει να περιορίσουμε αρκετά τις απαιτήσεις μας. Εφόσον πάντως δεν κάνει παιχνίδια του μέσου όρου του σε σκορ στην Βαρκελώνη, πιθανότατα να μας απασχολήσει την επόμενη εβδομάδα. Στους ψηλούς, δεσπόζει το δίδυμο της CSKA, Kirilenko και Krstic, ενώ σταθερή αξία και υποτιμημένος παραμένει ο Batiste. Είναι αρκετά προφανείς οι επιλογές για να τις αναλύσουμε περαιτέρω.
Έχουμε πλέον να επιλέξουμε ένα συνδυασμό περιφερειακού-ψηλού, με 78 credits. Δεδομένου του μικρού αυτού αριθμού, προσανατολιζόμαστε σ' έναν έμπειρο ποιοτικό περιφερειακό, που να μπορεί να δώσει σκορ, όπως ο Siskauskas, ή ο Rakocevic, ενώ στους ψηλούς, σ' αντίθεση με τους "κοντούς", υπάρχουν πολλές ποιοτικές λύσεις μεταξύ 45 και 55 credits. Οι περιπτώσεις που εξετάζονται είναι οι Lavrinovic, Andersen από Siena, Schortsanitis, Hendrix από Maccabi και ο Khryapa από την CSKA. Εφόσον βέβαια δεν αλλάξουμε επιλογή στον περιφερειακό, τότε Hendrix και Khryapa δεν μπορούμε να πάρουμε, αλλά θα τους εξετάσουμε ανεξάρτητα από αυτό. Ο Khryapa έχει μεγάλο potential και έχει κάνει μερικά πολύ γεμάτα παιχνίδια, αλλά ακόμα κι έτσι, δε δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να εγγυηθεί ένα πολύ καλό σκορ. Εξάλλου, τρεις ψηλοί από την ίδια ομάδα, σ' αυτό το σημείο είναι μάλλον υπερβολή (πόσο μάλλον, αν υποθετικά υπάρχει και ο Siskauskas στο ρόστερ). Από εκεί και πέρα, Sofo και Hendrix παίζουν σε μια δύσκολη έδρα και θεωρούμε πολύ δύσκολο να κάνουν και οι δύο καλό σκορ. Ειδικά στον Έλληνα σέντερ ο Παναθηναϊκός έχει μάθει να προσαρμόζει την άμυνά του ιδανικά, ενώ για τον Hendrix, εκτός των άλλων, πιστεύουμε πως δεν είναι ανάλογης των πρόσφατων σκορ του ποιότητας και δε θα μπορέσει να τα πραγματοποιήσει ξανά με την ίδια ευκολία (βέβαια, για να λέμε και τα στραβά μας, όλη τη χρονιά παραμέναμε δύσπιστοι με τον Macvan, όμως αυτός ήταν ασταμάτητος). Έτσι, προσέχουμε περισσότερο τους ψηλούς της Siena, οι οποίοι παίζουν και εντός έδρας. Τόσο ο Andersen όσο και ο Lavrinovic έχουν μεγάλη εμπειρία από τέτοια ματς, αλλά έχουν και τους ...αστερίσκους τους. Ο πρώτος παίζει πολύ μακριά από το καλάθι και δεν έχει και τα καλύτερα ποσοστά, ενώ ο Ολυμπιακός διαθέτει μια ποικιλία διαφορετικών παικτών για να βάλει πάνω του, ενώ ο Λιθουανός έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς φέτος και δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορεί να πιάσει το πραγματικό potential του ακόμα, που είναι πολύ υψηλό. Αυτή τη στιγμή, ο Lavrinovic μας "κάθεται" καλύτερα, όμως δεν αποκλείουμε καθόλου κι ένα μεγάλο παιχνίδι από τον Andersen αυτή την εβδομάδα. Λόγω credits, αυτός θα είναι και ο παίκτης που θα αποκτήσουμε. Έτσι, θα προτιμήσουμε και τον Siskauskas, για να μη δημιουργηθεί μεγάλος συνωστισμός με τέσσερις παίκτες από τη σειρά Siena-Olympiacos. Ούτως ή άλλως τον θεωρούμε καλύτερη περίπτωση, όχι μόνο λόγω ξεχωριστής εμπειρίας, αλλά και πιο ...υψηλού πατώματος σε σκορ.
Αυτά για την ώρα. Υπάρχει αρκετός χρόνος για περαιτέρω περισυλλογή, μέχρι τη λήξη της διορίας των αλλαγών. Όπως και να πάει το πράγμα πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσουμε. Devotion us all.
ΥΓ. Πλέον δεν έχει νόημα ο α' πληθυντικός. Θέμα συνήθειας όμως, το παραπάνω κείμενο γράφτηκε έτσι. Προφανώς, όλα αυτά είναι προσωπικές απλώς απόψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου